عقد، یک عمل حقوقی است که اراده ی 2 نفر در ایجاد آن دخیل است.

عقود تقسیم بندی های متعددی دارد، اولین و کلی آن تقسیم به معین و غیر معین است

عقد معین، شرایط و احکامش در قانون مشخص شده و در مقابل عقد نا معین قرار می گیرد

ادامه دارد

انسان ها برای انتخاب نام سلیقه های متفاوتی دارند، بعضا ممکن است نام انتخابی ایشان عاری از وجاهت و مقبولیت باشد، و در مواردی به علل مذهبی، حقوقی و سیاسی، قانونگذار انتخاب برخی اسامی را ممنوع اعلام می کند. مرجع تشخیص اسامی ممنوعه، شورای عالی ثبت احوال است.

انتخاب نام کوچک برخلاف نام خانوادگی که ضوابط تعیین آن مشخص شده، ارادی است. طبق قانون انتخاب نام با اعلام کننده است. در اعلام ولادت طفل ابتدا پدر و جد پدری موظف اند و در موارد عدم حضور مادر مسئول خواهد بود.

طبق قانون، انتخاب اسامی که موجب هتک حیثیت مقدسات اسلامی باشد و هم چنین استفاده از القاب و نامهای مستهجن و نامتناسب با جنس، ممنوع اعلام شده.

دارا بودن نام خانوادگی الزامی است. ازادی فرد در انتخاب نام خانوادگی محدودتر از نام کوچک است، مسلما".

افراد صغیر حق تغییر نام خانوادگی رو ندارند و افراد کبیر هم ملزم به رعایت حق صاحبان نام مورد انتخاب هستند و باید رضایت کتبی محضری اخذ کنند.

تغییر نام خانوادگی برای یکبار ممکن است و برای بار دوم به حالت استثناء آنهم با ارائه  دلائل موجه به ریاست سازمان ثبت احوال ممکن خواهد بود.

استفاده از نام خانوادگی مادر نیازمند اخذ رضایت صاحب حق تقدم است.

اعطای نام خانوادگی:

*ایجاد رابطه ی فرزندی

*ایجاد رابطه ی زوجیت

*توسط ثبت احوال در مورد اطفالی که والدین معلوم دارند.

منشور سازمان این کشورها رو هم در نظر گرفته و مقررات خاصی را وضع کرده که مهم ترین آنها عبارت است از:

- رعایت مفاد منشور توسط کشورهای غیر عضو: طبق بند 6 ماده 2 منشور سازمان مراقبت خواهد کرد که این کشورها تا آنجا که برای حفظ صلح و امنیت بین المللی ضروری است بر طبق اصول رفتار کنند.

- رسیدگی قضایی به اختلافات این کشورها در ارتباط با سازمان: طبق ماده ی 32 هر دولتی که عضو نیست هرگاه طرف اختلافی باشد که در شورای امنیت تحت رسیدگی است، دعوت خواهد شد که بدون داشتن حق رای در مذاکرات مربوط به آن اختلاف شرکت کند.

مقررات فوق ضامن حقوق دولت غیر عضو در دفاع از خود وبیان اظهاراتش است و به این ترتیب هیچ دولتی بدون دفاع از خود، مورد قضاوت سازمان قرار نخواهد گرفت.

در ضمن سازمان می تواند علیه کشورهای غیر عضو طرح دعوی کند و تصمیمات مجمع عمومی برای همه ی کشورها اعم از عضو و غیر عضو لازم الرعایه است. و هرگاه شورای امنیت اقدامات احتیاطی یا قهری علیه دولتی مقرر کند هر دولت دیگر که خود را مواجه با مشکلات اقتصادی ناشی از اجرای اقدام ببیند اعم از اینکه عضو باشد یا نه، حق دارد در مورد حل آن با شورا مشورت کند.

* و در مورد همکاری کشورهای غیر عضو با سازمان باید گفت که این همکاری در نهادهای تخصصی به خصوص در کمیسیونهای اقتصادی منطقه ای امکان دارد و آشکار است.

در حال حاضر کشورهای غیر عضو مثل سوئیس و واتیکان ناظرانی در سازمان دارند. و دیگر اینکه سازمان در یک کشور غیر عضو (سوئیس) یک مقر دائمی دارد.

دولت های غیر عضو می توانند در صورت تمایل در برخی از ارکان سازمان مثل برنامه سازمان برای توسعه یا کنفرانس تجارت و توسعه ملل متحد شرکت کنند.

ادامه دارد...

اعضای اصلی یا موسس:

51 کشور بودند که در کنفرانس سانفرانسیکو شرکت داشتند و قبلا هم اعلامیه ملل متحد را تصویب کرده بودند و به دولت های محور (آلمان و ژاپن و ایتالیا) اعلان جنگ کرده بودند. از جمله: ایران، ترکیه، عراق، مصر سوریه و...

اعضای جدید:

پذیرش اینان 4 شرط دارد:

1- دولت بودن

2- صلح جو بودن

3- قبول تعهدات منشور

4- داشتن شایستگی و توانایی اجرای تعهدات منشور

مشخصه دولت بودن، استقلال آنست. به استثناء جمهوری های اوکراین و بلاروس، که به این ترتیب به کشور بزرگ اتحاد جماهیر شوروی 3 رای در سازمان اعطاء شد.

وصف صلح جو بودن هم ابتدا به کشورهایی گفته می شد که علیه دولت های محور اعلان جنگ کرده بودند.

پذیرش در سازمان با توصیه شورای امنیت به مجمع عمومی و تصویب توسط مجمع انجام می شود. مجمع با اکثریت دو سوم آراء موافق درخواست عضویت را می پذیرد. در سازمان ملل متحد، شورای امنیت حق وتو دارد.«توصیه» در اینجا یک رای ساده ی فاقد ارزش حقوقی نیست بلکه به معنی «تصمیم» است. شیوه رای گیری در شورای امنیت، "اکثریت کیفی" است که باعث می شود اعضای دائمی عملا حق وتو داشته باشند. مثل اتحاد جماهیر شوروی که تا سال 1955، 47 بار برای جلوگیری از عضویت 16 کشور از حق وتو استفاده کرد، برای رسیدن به اینکه موافقت شورا رو برای پذیرش دسته جمعی کشورهای سوسیالیستی بلوک شرق به دست آورد.

ادامه دارد...

اهداف:

1- حفظ صلح و امنیت بین المللی

2- توسعه روابط دوستانه میان ملت ها بر اساس احترام به اصل برابری حقوقی و خود مختاری دولت ها

3- همکاری اقتصادی و اجتماعی و ترویج احترام به حقوق بشر و آزادی های اساسی برای همگان

4- بودن مرکزی برای هماهنگ سازی اقدامات ملت ها برای نیل به اهداف مشترک

اصولی که برای رسین به اهداف فوق باید مراعات شود:

1- سازمان بر اساس اصل برابری حاکمیت کلیه اعضای آن بنیان گذاشته شده است.

2- کلیه اعضا باید تعهداتی را که به موجب منشور قبول کرده اند با حسن نیت انجام دهند.

3- اختلافات بین المللی اعضا باید از طریق مسالمت آمیز حل و فصل شود.

4- اعضا باید از هر گونه توسل به زور یا به کار گیری آن به هر نحویکه با مقاصد و اهداف سازمان مغایر باشد، خودداری کنند.

5- اعضا باید به سازمان در هر اقدامی که طبق منشور انجام می دهد، مساعدت کنند و از کمک به هر کشوری که سازمان علیه آن اقدام تامینی یا قهری انجام داده، خودداری کنند.

6- سازمان باید مراقبت کند که کشورهاییکه عضو نیستند، تا آنجا که حفظ صلح و امنیت بین المللی ایجاب می کند، طبق اصول رفتار کنند.

7- سازمان نباید در اموریکه اساسا جزء صلاحیت داخلی کشورهاست دخالت کند، اما این شرط مانع اقدامات قهری در مورد تهدید به صلح، نقض صلح و اقدام تجاوز کارانه نمی شود.

ادامه دارد...

پیدایش سازمان ملل متحد، مرهون اقدامات متعددی است که هر یک به نحوی در شکل گیری این سازمان موثر بودند از جمله:

"صدور اعلامیه بین المتحدین

"منشور آتلانتیک

"اعلامیه ملل متحد

"کنفرانس مسکو و تهران

"کنفرانس های دامبارتن اوکس و یالتا

"و کنفرانس سانفرانسیسکو

1- تاریخ پیدایش سازمان ملل متحد به زمان صدور اعلامیه بین المتحدین که نتیجه نشست سران کشورهای متحد در ژوئن 1941 در لندن بود، بر می گردد.

2-دومین گام موثر در جهت تثبیت اندیشه تاسیس سازمان مل متحد، منشور اتلانتیک بود در اوت 1941. این منشور حاصل ملاقات فرانکلین دولانو روزولت، رئیس جمهور آمریکا و وینستون چرچیل، نخست وزیر انگلستان بر عرشه ناوی در نقطه ای از اقیانوس آتلانتیک (اطلس) بود.

3- 1942 نمایندگان 26 کشور که علیه دولت های محور (آلمان، ایتالیا و ژاپن) مبارزه می کردند، اعلامیه ملل متحد را در واشنگتن امضاء کردند.

4-گام بلند دیگر، نشست وزرای خارجه آمریکا، شوروی، انگلستان و سفیر کبیر چین در شوروی سال 1943 در مسکو بود. یکماه پس از کنفرانس مسکو، روسای شوروی، انگلستان و آمریکا در کنفرانس تهران شرکت کردند و بر هدف خود" مسئولیت خطیری که بر دوش خود و کلیه ملل متحد برای بوجود آوردن صلحی که بر حسن نیت توده ها عظیم ملت های جهان استوار باشد" تاکید کردند.

5-اواخر 1944 در ویلائی در واشنگتن که به " دامبارتن اوکس " شهرت دارد، کمیسیونی از کارشناسان انگلیس، امریکا و چین تشکیل شد و نتیجه مذاکرات، تنظیم سندی بود در 12 فصل که اهداف و اصول و... سازمان را مشخص می کرد. مسئولیت حفظ صلح بین المللی به عهده شورای امنیت گذاشته شد اما به خاطر عدم توافق در مورد نحوه ی رای گیری در آن شورا، مسئله به کنفرانس "یالتا" موکول شد.

6-و کنفرانس سانفرانسیسکو کارش را بر اساس طرح دو کنفرانس قبلی به منظور تدوین نهایی منشور ملل متحد اغاز کرد. این کنفرانس رسما "کنفرانس ملل متحد درباره ی سازمان بین المللی" نامیده شد. و سرانجام 25 ژوئن 1945 منشور به اتفاق آراء تصویب شد، در 19 فصل و 11 ماده و اساسنامه ی دیوان بین المللی دادگستری لاهه به عنوان جزء لاینفک آن ضمیمه شد.

مجمع عمومی در قطعنامه ای 24 اکتبر را رسما "روز ملل متحد" نامید، چرا که در آن روز کشورها سند تصویب منشور را تسلیم کردند و منشور لازم الاجرا شد.

ادامه دارد...

مهم ترین ضعف ها که ناتوانی این سازمان را در ممانعت از بر افروختن اتش جنگ جهانی دوم سبب شد، عبارت بود از:

*میثاق در ضمن معاهده ورسای درج شد و همین مسئله باعث شد که جامعه ملل به عنوان سازمانی که از منافع کشورهای فاتح جنگ اول جهانی دفاع می کند شناخته شود، هرچند بعدا مستقل شد اما این باور همچنان پایدار ماند.

*رای گیری براساس اتفاق اراء بود که روشی سنتی بود و باعث می شد تصمیمات مهمی که با منافع بعضی کشورها در تضاد بود، هیچ گاه اتخاذ نگردد، البته مجمع کم کم روش رای گیری با اکثریت ساده را جایگزین کرد.

*وظیفه حفظ صلح و امنیت بین المللی که مشترک بین مجمع و شورا بود و در صلاحیت هر دو بود اما حدود اختیارات هیچ کدام مشخص نبود و میثاق هیچ اولویتی بین دو رکن قائل نشده بود.

*گستردگی وظایف شورا در زمینه های سیاسی، اقتصادی و نظامی باعث شده بود که قدرت های بزرگ هرگاه در زمینه ای اختلاف پیدا می کردند، مسائل خود را به سایر جنبه ها سرایت دهند.

*امکان خروج از سازمان هم که نسبتا اسان بود باعث شد کشورهای متجاوزی مثل ژاپن، ایتالیا و المان بتوانند برای فرار از مواخذه، از سازمان خارج شوند.

*و ضعف در ضمانت اجرای تصمیمات.

پایان.

دومین رکن، شوراست. شورای اجرائی جامعه از نمایندگان دولتهای متفق و متحدان انها و نمایندگان 4عضو دیگر (که مجمع عمومی ازادانه و هر زمان می خواست انتخاب می کرد)، تشکیل می شد.

شورا متشکل از5 قدرت فاتح جنگ جهانی اول (انگلستان، فرانسه، امریکا، ژاپن و ایتالیا) و 4عضو منتخب مجمع تشکیل شد، اما دچار تغییراتی شد:

علاوه بر اعضای دائم (قدرت های بزرگ) و اعضای غیر دائم (اعضای منتخب)، دسته ای به عنوان اعضای نیمه دائم هم اضافه شد. عضویت امریکا به خاطر مخالفت کنگره ی امریکا با عضویت در جامعه ملل، منتفی شد. المان و شوروی در سالهای1926 و1934 عضو دائم شدند. سال1935 ژاپن و سپس المان خارج شدند، ایتالیا هم1939 خارج شد، در همین سال شوروی اخراج شد. به این ترتیب در پایان عمر جامعه ملل، تعداد اعضای دائم شورا به2 دولت انگستان و فرانسه محدود شد.

تعداد اعضای غیر دائم، به منظور توزیع عادلانه جغرافیایی، افزایش یافت و به 11 عضو رسید.

اعضای نیمه دائم هم هر3 سال یکبار در انتخاباتی، انتخاب می شدند و عملا به طور دائم عضو شورا بودند.

وظایف: 

طرح کاهش سلاحهای نظامی

رسیدگی به اختلافات بین المللی

حل اختلافات از طرق سیاسی

اجرای تنبیهات

اخراج اعضای خاطی

میانجیگری در اختلافات میان کشورهای عضو با کشورهای غیر عضو

نظارت بر اداره ی سرزمین های تحت نمایندگی

کمک به دفاتر بین المللی

"در شورا چون تصمیم گیری "به اتفاق اراء" بود، کشورهای بزرگ از حق وتو برخوردار نبودند."

ادامه دارد...

جامعه ملل سه رکن دارد:

*مجمع

*شورا

*دبیرخانه

مجمع رکن مرکزی جامعه بوده که از کلیه کشورهای امضاء کننده معاهده ورسای، کشورهای بی طرف در جنگ جهانی اول و هر کشور خودمختار، تحت الحمایه یا مستعمره که حکومتی ازاد داشتند، تشکیل می شد. مجمع دو نوع اجلاس داشت: عادی و فوق العاده. مقر اجلاس ها در ژنو بود.

* اختیارات خاص مجمع:

پذیرش اعضای جدید

انتخاب اعضای غیر دائمی شورا

تجدید نظر در معاهدات

تعیین بودجه جامعه

*اختیارات مشترک با شورا:

حفظ صلح و امنیت بین المللی

درخواست نظر مشورتی از دیوان دائمی بین المللی دادگستری

*اختیارات بهم پیوسته (مجمع و شورا به کمک یکدیگر تصمیم می گرفتند):

انتخاب قضات دیوان دادگستری

اصلاح میثاق

توسعه شورا

تعیین دبیر کل

ادامه دارد...