تعداد بازديد :
1521
سه شنبه 1390/12/16
تاريخ :

فرشته‌ی خانگی

بازخوانی متفاوت آیاتی که بارها خوانده‌ایم 15

او پرواز نمی‌کند اما دعاهای ِ سر نمازش، به اشارتی، می‌نشیند به باب اجابت. او بار وحی تو را بر دوش ندارد اما من به تعبیر روشن رویاهای صادقه اش مؤمن شده‌ام. او روزی‌ها را قسمت نمی‌کند، اما رزق هر روزه ما مهربانی‌های اوست. او رضوان و دربان بهشت نیست اما دلمان آرام می‌گیرد؛ وقتی می‌دانیم که او در را به روی ما باز می‌کند.

قُلْ مَن کَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَیٰ قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّـهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ وَهُدًی وَبُشْرَیٰ لِلْمُؤْمِنِینَ * مَن کَانَ عَدُوًّا لِّلَّـهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِیلَ وَمِیکَالَ فَإِنَّ اللَّـهَ عَدُوٌّ لِّلْکَافِرِینَ * وَلَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَیْکَ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ غ– وَمَا یَکْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ/ سوره مبارکه بقره آیات 97، 98، 99

(آن‌ها می‌گویند: «چون فرشته‌ای که وحی را بر تو نازل می‌کند، جبرئیل است، و ما با جبرئیل دشمن هستیم، به تو ایمان نمی‌آوریم!») بگو: «کسی که دشمن جبرئیل باشد (در حقیقت دشمن خداست) چرا که او به فرمان خدا، قرآن را بر قلب تو نازل کرده است؛ در حالی که کتب آسمانی پیشین را تصدیق می‌کند؛ و هدایت و بشارت است برای مؤمنان.» * کسی که دشمن خدا و فرشتگان و رسولان او و جبرئیل و میکائیل باشد (کافر است؛ و) خداوند دشمن کافران است. * ما نشانه‌های روشنی برای تو فرستادیم؛ و جز فاسقان کسی به آن‌ها کفر نمی‌ورزد.

کتاب‌ها می‌نویسند :

چون یهود ادعا نمودند که دوست میکائیل‌اند و دشمن جبرئیل، حق تعالی ردّ قول آن‌ها فرمود: نه چنان است آنچه می‌گویند، زیرا هر که دوست میکائیل باشد، البته دوست جبرئیل خواهد بود هر که دشمن جبرئیل است، البته دشمن میکائیل خواهد بود و هر که دشمن ایشان است، دشمن همه پیغمبران است و هر که دشمن انبیاء باشد، البته او دشمن خدا خواهد بود و هر که دشمن خدا باشد، خدا دشمن او است، و دشمن خدا البته کافر خواهد بود.1

کینه و دشمنی قوم یهود با شخص و عنوان قومی و عربی این پیمبر نباید باشد چون با او از این جهات سابقه خصومتی نداشتند. پس دشمنی آنان با رسالت و دعوت او می‌باشد که آن هم از خود او نبود. این رسالت و وحی از مبادی بالاتری است که نفوس مستعد را به سوی خیر و کمال پیش می‌برد و بر هر مستعدی به حسب استعداد وی حق و حکم را القاء می‌نماید. این مبدأ الهام بخش و فرود آورنده وحی (که به زبان عبرانی به عنوان جبرائیل به آن اشاره می‌شده) به حسب اراده و مشیت حکیمانه خداوند و اذن وی، قلوبی را از پرتو وحی و الهام روشن می‌کند. پس در حقیقت دشمنی یهود با این گونه مبادی و مبدأ المبادی است.2

با تو می‌گویم:

من حضرت جبرئیل و میکائیل و اسرافیل ِ تو - درود خداوند بر آن‌ها - را ندیده‌ام هرگز. اما هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوم و چشم‌هایم را باز می‌کنم، فرشته ای از فرشتگان ِ تو را می‌بینم و چیزی در دلم می‌گوید که او از آسمان آمده است در پی ِ یک تجربه زمینی.

او نه تاج ِنور بر سر دارد و نه دو بال ِ لطیف روی شانه‌هایش ... اما او که لبخند می‌زند، جهانم تازه می‌شود.

او پرواز نمی‌کند اما دعاهای ِ سر نمازش، به اشارتی، می‌نشیند به باب اجابت.

او بار وحی تو را بر دوش ندارد اما من به تعبیر روشن رویاهای صادقه اش مؤمن شده‌ام.

او که هست، دل ِ همه قرار می‌گیرد. سفره که پهن می‌کند، جز به بسم الله نمی‌شود سر سفره‌اش نشست. گل‌هایی که او در باغچه کوچک می‌کارد، عطرشان با دسته دسته گل‌های گل فروشی فرق می‌کند.

او جامه ای از ابریشم و سندس بر تن ندارد، اما چادر ِ سفید ِنمازش، از مقدس‌ترین پارچه های بهشتی است انگار.

او جزو فرشته های طواف کننده شب‌های جمعه کربلا نیست، اما شب‌های جمعه، هوای چشم‌هایش بارانی است و نگاه‌هایش برایمان کار هزار روضه می‌کند. او فرشته باران نیست اما مهربانی‌هایش هر روز بر سر ما می‌بارد.

او روزی‌ها را قسمت نمی‌کند، اما رزق هر روزه ما مهربانی‌های اوست. او رضوان و دربان بهشت نیست اما دلمان آرام می‌گیرد؛ وقتی می‌دانیم که او در را به روی ما باز می‌کند. او، فرشته بی‌بال خداوند است. او مادر ِ من است.