تبیان، دستیار زندگی

یادش بخیرررررر

خیلی از دوستان قدیمی نیستن....

دلم تنگ شده بود 

برگشتم، با همه آنچه داشتم برگشتم.خسته از همه بی‌تفاوتی‌ها خسته از همه لج‌بازی‌های کودکانه خسته از با خود بودن؛ خسته از با تو نبودن. دلتنگی‌هایم شکل تو شده است خوابهایم بوی تو را می‌دهد دستم شبیه دست‌هایت شده راستی دستهایمان چه شکلی بود؟ بال بال می‌زدم که برگردم، پرپر می‌شدم که ببینی ام همه زندگی خلاصه شده بود در رسیدن و حالا که برگشته‌ام آیا مرا می‌بینی ؟ آیا مرا نقاشی می‌کنی؟ آیا برایم باز هم می‌خوانی؟ برگشته‌ام با همة آنچه داشته‌ام نگو نمی‌شناسی‌ام، من شبیه دیروز توأم و تو حالا شبیه دیروز من بیا تو دیروزی باش و بگذار من امروزب باشم

نگاه کن! خیلی … خیلی نگاهم کن.

هوا این روزا خیلی خیلی گرم شده

ماهی پری دلش همیشه خون بود
زندونی تنگای این و اون بود /
خودش ولی یه چیکه آسمون بود
هوایی دریای بیکرون بود /
تموم حوضا واسه اون کوچیک بود
رودخونه ها دو قطره چیک و چیک بود /
***
ماهی تو ماهی آبت آسمونه
رودخونه هات مسیر کهکشونه /
موج چشات ، موجای راز و نیاز
اشکاتو وردار و یه دریا بساز /

ماهی پری ! تنگ بلور رو بشکن
شنا نکن تو حوض تنگ این تن /
***
ماهی پری نامزد آسمونی
عروس دریایی کهکشونی /
سفره عقدت رو کجاها چیدن
فرشته ها شمعدونی تو خریدن /
ماهی پری هنوز که اینجا موندی
قصه پروازو مگه نخوندی /
***
ماهی پری چارقد نور و سر کن
بال و پرت را تن کن و سفر کن /
دریای آسمون اگر چه دوره
ساحل اون پر از نگین نوره /
***
ماهی پری ! ماهی پری ! کجایی ؟!
پشت سرت نمونده ردپایی /
***
ماهی پری پرید تو حوض مهتاب
جستی زد و رفت و گذشت از این آب /
نقره ماه دگمه پیرهنش شد
ستاره ها پولک رو تنش شد

عرفان نظر آهاری

تو از عشق چی می دونی؟

نخستین بار عشق رو کجا دیدی؟

چه وقت باهاش حرف زدی؟

چه کسی بهت گفت عشق چه رنگیه؟

اما من می گم

 باران یعنی عشق

عشق گاهی به رنگ آسمونه

گاهی مانند پرهای پرستویی به دنیال آشیون می گرده

و گاهی به طراوته قطرات باران

بهار که می شه پروانه ها و پونه ها زیباتر می شند

درست مثل شاعری که از باغ ملکوت می آید

بهار که می آید احساس می کنم تمام بشقاب ها به عشق تو سبز می شند

اصلا زندگی یعنی تو...!

شاید باورت نشه من با عشق وضو می گیرم

با عشق نماز می خونم

من با عشق غرق می شم وبی عشق می میرم

با عشق خیره بشید به قطرات باران

تو این دنیا واسم جایی نمونده

تموم کوچه ها تاریک و تنگه

می خوام دل بکنم اما نمیشه

خدایی صورتت خیلی قشنگه

خودت بهتر می دونی چی کشیدم

کیا مسئول ثبت سرنوشتن؟!

همش کمبود و حسرت یا نبودن

همین هارم چقد بد خط نوشتن

وجودت صبر و از قلبم گرفته

نگاهت سد مَردیمو شکسته

می خوام هق هق کنم اشکام بریزه

یه بغضی راه این اشکا رو بسته

من و تنهایی و گریه سه تایی

تو دستامون پر از گلهای پر پر

نشستیم توی ایوون زیر بارون

یه عمره چشممون خش شد به این در

بیا تنهایی رو مشب بغل کن

بگو گریه یه کم آروم بگیره

به من هم سر بزن عیبی نداره

بذار یه عاشق دیگه نمیره