بدعهدی های آمریکا در قبال ایران

در روز 23 تیر ماه سال 9٤ خیلی ها از خبر توافق هسته  ای ایران و گروه 1+5 استقبال و کمال خرسندی خود را اعلام نمودند اما در این میان بودند عده ای که با ریزبینی های خاص ، به این جریان چندان خوشبین نبودند . . .

آزاده مرنی - بخش سیاست تبیان

از همان روزهای ابتدایی اعلام توافق هسته ای ایران و گروه 1+5 (برجام) ، آشکارا بوی بدعهدی آمریکا فضای سیاسی ایران را دربر گرفت. بدعهدی های آمریکا درگذشته ، نه تنها از یاد ملت ایران نرفته بلکه با مسئله ی برجام رنگ و بوی جدیدی به خود گرفته است و این مهم هر روز بیش از روز گذشته بر همگان نمایان می شود.
با گذشت چندین ماه از امضای سند برجام ، ما هنوز هم درگیر تذکر به دولت مردان آمریکا و هم پیمانانش هستیم زیرا طرف غربی نه تنها در قبال تعهدات خود ، کمترین احساس مسئولیتی نداشته و آشکارا در حال لغوِ آنچه در قرارداد ، مکتوب شده می باشد بلکه با بهانه تراشی های واهی سعی دارد تا ایران را مقصر عدم تحقق مفاد برجام ، به جامعه ی جهانی معرفی کند.

در روز 23 تیر ماه سال 9٤ خیلی ها از خبر توافق هسته  ای ایران و گروه 1+5 استقبال و کمال خرسندی خود را اعلام نمودند اما در این میان بودند عده ای که با ریزبینی های خاص و همه جانبه ، به این جریان چندان خوشبین نبودند و دائم به تیم مذاکره کننده تذکر می دادند. در این راستا مقام معظم رهبری 30 مهر 1394 فرموده اند : "من به مذاکرات خوشبین نیستم ؛ من فکر نمی کنم [از] این مذاکرات آن نتیجه  ای را که ملّت ایران انتظار دارد، به  دست بیاید ، لکن تجربه  ای است و پشتوانه  ی تجربی ملّت ایران را افزایش خواهد داد و تقویت خواهد کرد؛ ایرادی ندارد امّا لازم است ملّت بیدار باشد."
ایشان در جای دیگری نیز فرمودند : "هیچ  وقت نسبت به مذاکره  ی با آمریکا خوش  بین نبودم. نه از باب یک توهّم بلکه از باب تجربه ؛ تجربه کردیم حالا اگر یک روزی    ما که در آن روز قاعدتاً نخواهیم بود    شماها ان  شاءالله  در جریان حوادث و جزئیّات و یادداشت  ها و نوشته  های این روزها قرار بگیرید ، خواهید دید که این تجربه  ی ما از کجا حاصل شده ؛ تجربه کردیم."
چند ماه بیشتر از این سخنان رهبر انقلاب نگذشته بود که بدعهدی های آمریکا بر همگان آشکار شد. دولتمردان آمریکایی در راستای باز پس دهی اموال بلوکه شده ی ایران اسلامی پروژه "وقت کُشی" و سپس سرباز زدن را آغاز کردند. زمان زیادی از این روند هم نگذشته بود که "تد کروز" (نامزدهای انتخاباتی آمریکا) در اجلاس "ایپک" (IPAC) گفت : "در اولین روز کاری ام در کاخ سفید ، من این توافق مصیبت  بار با ایران را تکه  پاره کرده و تحریم های علیه ایران را چند برابر می کنم." که البته با واکنش های فراوانی از سوی دولت ایران و همچنین جامعه ی جهانی روبرو شد.

بدعهدی های آمریکا
باید دقت نظر داشته باشیم که خُلف وعده آمریکا تنها در روند اجرای "برجام" نبوده و نخواهد بود بلکه رجال سیاسی این کشور همواره با رفتار دوگانه خود باعث سلب اعتماد ملت ایران به آنها شده اند ؛ به طوری که می توان برخی از مواردی که دلیل بدبینی و بی اعتمادی ایرانیان به آمریکا شده را چنین برشمرد :
- حمایت از دیکتاتوری رژیم پهلوی
- ساماندهی کودتای 1953 علیه مصدق
- حمایت از بکارگیری سلاح شیمیایی علیه ایران
- حمایت همه جانبه  از تجاوز صدام به خاک ایران
- ساقط کردن هواپیمای مسافری و کشتن 290 ایرانی
- حمایت از جنایات اسراییل علیه فلسطینی ها و اخذ موضع مغرضانه ضد ایران
- تشویش اذهان عمومی در سطح جهانی در راستای ایران هراسی و اسلام هراسی
- رفتار دوگانه در موضوع هسته ای و اِعمال تحریم ها ی غیرقانونی علیه ایران اسلامی

در جریان "برجام" نیز کار بدعهدی های دولت آمریکا کار را به جایی رساند که اعضای تیم مذاکره کننده نیز لب به سخن از بدعهدی آمریکا گشودند. نخستین بار در اردیبهشت سال 94 "دکتر علی اکبر صالحی" (رئیس سازمان انرژی اتمی) طی سخنانی با اشاره به عدن تعهد آمریکا به "بیانیه لوزان" گفت : "آمریکایی ها نسبت به برخی بندهای بیانیه لوزان "دبه" درآورده اند." و زمانی که کاخ سفید از اجرای مفاد "بیانیه لوزان" تخطی کرده و اعلام نمود تعداد سانتریفیوژها باید کاهش یابد ؛ دکتر ولایتی گفت : " آمریکایی ها حتی به همان تعداد سانتریفیوژی که در بیانیه لوزان برای "سایت فردو" پذیرفته بودند هم پایبند نمانده و زیر حرفشان زدند."
سخن آخر
بدعهدی ها و رفتار دوگانه دولت آمریکا از گذشته تا کنون جزو لاینفک سیاست آمریکا در قبال ایران بوده است و این روند در دوره های مختلف تنها شکل جدیدی به خود می گیرد و در قالب های متفاوتی نمایان می شود تا شاید پوششی باشد بر این روند قدیمی ؛ اما بنا به تجربیات و نکته سنجی ها و رهنمودهای مقام معظم رهبری (مدظله العالی) ، ملت ایران هرگز به آمریکا اعتماد نمی کنند و تنها بنا بر موقعیت های خاص و استراتژیک سیاسی در سطح بین المللی و همچنین در راستای اثبات همه جانبه ی عملکردهای صلح طلبانه ی کشورمان ؛ سکوت اختیار می کنیم تا جامعه ی جهانی خود به قضاوت بنشینند و حُسن نیت ملت ایران را دریابند. هرچند که جمهوری اسلامی ایران ، با کارنامه ی درخشان سیاسی خود نیازی به تایید هیچ کشور و اتحادیه و سازمان جهانی نداشته و ندارید اما بنا بر مصلحت نظام و موقعیت خاص منطقه خاورمیانه در حال حاضر ، خود را در معرض سنگ محک جهانی قرار داده ایم.