تبیان، دستیار زندگی
گفتگو با بیماران سرطانی درباره بیماری آن ها، به دلیل حساسیت بالای این افراد، باید بسیار با دقت و محتاطانه صورت گیرد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

این جمله‌ها را به بیماران سرطانی نگویید


گفتگو با بیماران سرطانی درباره بیماری آن‌ها، به دلیل حساسیت بالای این افراد، باید بسیار با دقت و محتاطانه صورت گیرد.


ترس از سرطان یا فوبیا

بسیاری رفتارها، موثرتر از صحبت کردن با بیماران سرطانی هستند که از آن جمله می‌توان به فرستادن گل یا انجام فعالیت‌های مشترک با آن‌ها مثل تماشای برنامه‌های تلویزیونی یا انجام بازی‌های گروهی اشاره کرد.
به گزارش هافینگتون پست، متخصصان در این مقاله جمله‌ها و عباراتی را عنوان کرده‌اند که در صحبت کردن با بیماران سرطانی، نباید به آن‌ها گفت؛ چون روی این بیماران تأثیر منفی دارد. این جمله‌ها عبارت‌اند از:
- تو توان مبارزه با این بیماری را داری.
به اعتقاد یک بیمار 44 ساله نجات‌یافته از سرطان، این عبارت به این مفهوم است که شما در صورتی از شر این بیماری خلاص می‌شوید که بسیار قوی باشید. درصورتی‌که این موضوع، لزوماً صحیح نیست.
- چه احساسی داری؟
به اعتقاد یکی از پزشکان، این سوال بدین معنی است که ظاهر بیمار به نظر مناسب نمی‌آید و سوال شما، بیشتر موجب آزار وی می‌شود.
- از دست من کاری ساخته است؟
این سوال اگرچه در ظاهر مثبت و برای کمک کردن است، اما در نهایت با پاسخ منفی بیمار همراه است؛ بنابراین وی برای پاسخ به این سوال، ذهنش درگیر خواهد شد. در این موارد، بهترین کار، ارائه پیشنهادهای مثبت و مفید به اوست.
- بیماری‌ات تا چه اندازه جدی است؟
هیچ‌گاه از یک بیمار سرطانی در مورد بیماری و برنامه‌های درمانی‌اش، سوالات جزیی نپرسید. مثل اینکه چند جلسه شیمی‌درمانی داری؟ یا از رادیوگرافی استفاده می‌کنی؟

نقش دکتر را برای این بیماران بازی نکنید. اگر آن‌ها سوالی از شما داشته باشند، حتماً خواهند پرسید. درواقع بیماران سرطانی، سرشار از اطلاعات و راهکارهای ارائه‌شده از سوی گروه پزشکی خود هستند، پس راهکارهای شما از مجلات و روزنامه‌ها، یک‌صدم اطلاعات آن‌هاست.

هدف اصلی اطرافیان یک بیمار سرطانی، باید حمایت از او باشد و این قبیل سوالات، تنها استرس بیمار را تشدید می‌کند؛ چرا که او احتمالاً پاسخ همه این سوالات را نمی‌داند. به خاطر داشته باشید که تعدادی از این بیماران، بسیار به حوزه شخصی خود حساس هستند؛ بنابراین در خصوص بیماری آن‌ها، پرس‌وجو نکنید.
- یکی از اطرافیان من نیز درگیر این بیماری است.
موقعیت این بیماران، احتمالاً شما را به یاد بیماری یکی از دوستان یا اقوامتان می‌اندازد، اما بیان آن در حضور بیمار، بسیار نابه‌جا است و درصورتی‌که تجربه شما از بیماریِ اطرافیانتان منفی باشد، این تأثیر به‌مراتب بدتر می‌شود.
- بر اساس مقاله‌ای که در مورد بیماری‌تان خواندم، شما می‌توانید ...!
نقش دکتر را برای این بیماران بازی نکنید. اگر آن‌ها سوالی از شما داشته باشند، حتماً خواهند پرسید. درواقع بیماران سرطانی، سرشار از اطلاعات و راهکارهای ارائه‌شده از سوی گروه پزشکی خود هستند، پس راهکارهای شما از مجلات و روزنامه‌ها، یک‌صدم اطلاعات آن‌هاست.

هر صحبتی که ذهن بیمار سرطانی را به تغییر ظاهری‌اش مانند ریختن یا تغییر رنگ موها و ... به دنبال شیمی‌درمانی معطوف کند، تأثیر منفی خواهد داشت.

- با این ظاهر، زیباتری!
هر صحبتی که ذهن بیمار سرطانی را به تغییر ظاهری‌اش مانند ریختن یا تغییر رنگ موها و ... به دنبال شیمی‌درمانی معطوف کند، تأثیر منفی خواهد داشت.
- من احساس تو را درک می‌کنم.
واقعیت این است که این حرف شما واقعی نیست. اگر شما هم یک بیمار سرطانی بودید یا آن را تجربه کرده بودید، این عبارت شما صحیح بود، اما زمانی که با فرد بیمار برابر نیستید، درواقع تجربه‌ای از احساس و درد او ندارید؛ بنابراین بهتر است بر نیازها و نگرانی‌های واقعی این بیماران تمرکز کنید.
- شما باید این کارها را انجام دهید.
ارائه راهکارها و یادآوری کردن عوامل تشدید بیماری در این بیماران، نه‌تنها موثر نیست بلکه به سرزنش آن‌ها منجر می‌شود.

ایسنا

باشگاه کاربران تبیان - ارسالی از: taghvimi
برگرفته از گروه: دانستنی‌های علمی