تبیان، دستیار زندگی

مادر سالاری به شرطی که.....

«من مادر سالاری» را صحیح می‌دانم و در تربیتِ فرزند، امری اساسی می‌شمارم، امّا.....تا انتهای مقاله با ما باشید!
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : ندا داودی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
مادرسالاری، تربیت، زن سالاری، مادر،

دکتر رجبعلی مظلومی فرزند استاد محمدحسین، متولد 1306 شمسی در نیشابور به دنیا آمد، دکتر مظلومی در رشته‌ی ادبیات فارسی و فلسفه محض تحصیلات عالی داشت. رساله‌ی دکترای ایشان در موضوعِ «تصحیح متن شرح فصوص الحکم» بود که پروفسور لندلت، این کتاب را به عنوانِ متن درسی در دانشگاه مک گیل کانادا، تدریس می‌کرد. دکتر مظلومی در دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی، صنعتی شریف، صنعتی اصفهان و تربیت مدرس تدریس می کرد.دکتر مظلومی سال‌ها در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فعالیت‌های پژوهشی در حوزه‌ی تربیت دینی داشت و بسیار به تحول در آموزش و پرورش می‌اندیشید.


تعدادی از آثار دکتر مظلومی که منتشر شده است، به قرار زیر است:
- گامی در مسیر تربیت اسلامی
- تربیت معنایی انسان
- شورائی اسلامی
- علی علیه السلام معیار کمال
- پژوهشی پیرامون آخرین کتاب الهی
- مبانی و اصول تربیت دینی و تفاوت ان با تعلیات دینی
- بازنگری بر فعالیت‌های بدنی
- بیایید به حرف بچه‌هامان گوش کنیم

********

این روزها طرفداران حقوق زنان از زن سالاری و مادر  سالاری سخن می‌گویند. من با خانواده‌های مادر سالار مشکلی ندارم اما به شرطی که چند رفتار را انجام دهند.

1-  «من مادر سالاری» را صحیح می دانم و در تربیتِ فرزند، امری اساسی می‌شمارم، امّا با این قرار:
آن «مادر» با «پدر» رفیق، همدل، هم روح باشد.
آن «مادر» پدرِ فرزند را به فرزند با «خیر و حُسن» یاد كند و نیكو معرفی نماید.
آن «مادر» همواره حُرمتِ پدر را بر فرزندان تأكید نماید.
 آن «مادر» از خدمات و زحماتِ پدر در بیرونِ خانه با فرزندان صحبت نماید.
و بالاخره آن مادر، پدرِ بچه‌ها را همیشه در خانه و در دل و نظرِ فرزندان حاضر بدارد.
آن «مادر» درخانه به امورِخانه، كاملاً مدیریت كند، پدر را هم منهای پدریِ او، یك «عضوِ خانه)» فرض كند.
پدر، در خانه، خود را تابعِ نظامِ خانه بداند، و در انجامِ امور خانه در ساعاتی كه در خانه هست، با فرزندان شركت كند.
آری پدر، به عنوانِ یك عضو از همان «مادر»، بنا بر تقسیمی كه در كارهای خانه صورت گرفته است، فرمان ببرد.
پدر، در خانه، «مادر» را به عنوانِ مدیرِ سازمانِ زندگی بشناسد، و محترم بدارد، و هرگز بر نظراتِ مدیریّتِ او ایراد نكند.
مادر، اگر می خواهد مشورتی از پدر بگیرد یا در خلوت، مشورت بخواهد و یا همه‌ی بچه‌ها را هم جمع كند، و از جمعِ آنان بپرسد، كه ضمناً از پدر هم پرسیده باشد، از بچه‌ها سوال كند كه آیا نظرِ پدر را شما هم می‌پسندید؟ و برای ایشان چندان توجیه كند كه بفهمند و تصدیق نمایند.
و اگر هم احیاناً نظرِ پدر را رَد كردند، آن را عملی نسازد، و كنار بگذارد.
پدر، هرگز بر امری كه مادر می دهد یا نظری كه دارد اعتراض ننماید.
واگرپدرمثلِ همه‌ی اعضای دیگر ازعضوی دیگر چیزی خواست یا امری كرد (البتّه«امرها»درخانه به مهنای«خواهش»هستند)هرگز مادرآن امر رابا نظرخود تعطیل نكند، و یا رد ننماید.
و چنانچه سایر اعضای خانه آن را تعطیل یا رَدكنند، منعی ندارد؛ امّا «مادر» به این كار نپردازد.
مثلاً پدر به فرزند می‌گوید: «در را ببند» مادر «نگوید» كه:
- بگذار باد بیاید.
- حالا من می‌روم می‌بندم و نظیر این‌ها.  

فرمانده، باید كه واحِد باشد تا وحدت، درخانواده، تحقق یابد و احساس شود. ولی همان فرمانده را باید چنان ساخت كه بر همه‌ی مسائل و معانیِ لازمِ خانواده مُطَلِع و دانا باشد و بلكه دانا و داناتر گردد و بَر همه‌ی اِجراها و امورِ خانه نیز عالِمانه اِشراف پیدا كند


2- به هر حال، مَن، آن «مادر سالاری» را كه در خانه فقط، و در امور خانه و اداره‌ی خانه و حتّی در تربیتِ فرزندانِ خانه، صورت بگیرد را شایسته می‌دانم.
این چنین «سالار مادر» به امورِ بیرونِ خانه دخالت نمی كند؛ بركارهای «پدر» در بیرونِ خانه حاكمیّت ندارد.


3- امورِ بعد از بلوغِ فرزندان را هم كه «اموری اجتماعی» هستند به عهده‌ی «پدر» محول می‌كند.                   
امورِ تعلیمیِ فرزند را هم به«پدر» احاله می نماید.
امورِ تربیتیِ نظری و تربیتِ اندامی و تربیتِ معاشرتیِ فرزند را هم تا حدود زیادی به عهده ی«پدر» وا می گذارد.
تاًكید می كنم كه: این امور را شخصِ مادر به عهده «پدر» حواله می كند و حتّی تصریح هم می كند و به فرزندان موكداً می گوید كه: «من از پدر خواسته‌ام كه چنین و چنان كند.»  و پدر در حضورِ فرزندان، تقبّل خود را ابراز می‌دارد و برایِ اجرا وقت گذاری می نماید و موافقتِ این اجرا را هم از فرزندان آن می گیرد و اگر بتواند با حضورِ«مادر»همین قبیل امورِ تربیتی را در خانه انجام می‌دهد؛  و مادر خوبست كه، بتواند در آن مجلس های تربیتیِ خانواده شركت نماید.
و سعی كند در آن حال، همانندِ یك عضو باشد كه او را همراهی می دهد و با او همكاری می كند و بلكه خود را تسلیم نماید، و هر چه « پدر» امر كرد، او را به اِجرا گذارَد، تا فرزندان نیز در تَبَعیتِ نظراتِ پدر، صمیمیّتِ بیشتر نشان دهند.
پدر باید هرچه از دانستنی ها و علوم، برای خانواده لازم است، ازخارج بگیرد.، و به داخل خانه آورد، و در خلوت، به اطلاعِ مادر برساند، و بایسته است كه مادر هم آن را در داخلِ خانه به فرزندانِ خود و حتّی به پدر ابلاغ نماید.

 

4- به هرحال فرمانده، باید كه واحِد باشد تا وحدت، درخانواده، تحقق یابد و احساس شود. ولی همان فرمانده را باید چنان ساخت كه بر همه‌ی مسائل و معانیِ لازمِ خانواده مُطَلِع و دانا باشد و بلكه دانا و داناتر گردد و بَر همه‌ی اِجراها و امورِ خانه نیز عالِمانه اِشراف پیدا كند. امّا بدین اشراف، همه‌ی افراد خانه باید شدیداً حُرمَت قائل شوند.


مطالب مرتبط:

نسل سوپرمارکتیِ ما
لذت بیشتر با فرزندانم
آخر هفته، حوصلمون سر رفته!

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.