مردان علم در ميدان عمل - مردان علم در میدان عمل جلد 1

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

مردان علم در میدان عمل - جلد 1

نعمت الله حسینی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مردان علم در ميدان عمل

( جلد اول )

مؤ لف : سيد نعمت الله حسينى

مقدمه مؤ لف

بسم الله الرحمن الرحيم الحمد الله رب العالمين و صلى الله على محمد وآله طاهرين در دين مقدس اسلام ،سعادت و حسن عاقبت انسان در دو سرا در گرو تقوى و عمل صالح (حسنات )و دورى جستن از اعمال بد (سيئات )اعلام گرديده و ملاك نيك و بد اعمال ،رضايت عدم خداوند سبحان دانسته شده است بنابراين در اين مرحله نخست معرفت خدا و علم به احكام و مقرارت الهى قرار دارد كه انبياء الهى عليهم السلام از طريق وحى و اتصال با مبداء آفرينش و با تلاوت آيات الهى و تزكيه انسان و تعليم كتاب و حكمت به او،متصدى انجام اين رسالت بوده اند و خاتم ايشان رسول گرامى اسلام صل الله عليه و آله بود كه دين بد و كامل گشت و نعمت الهى توسط او به حد تمام رسيد و قرآن كه ((تبيانا لك شى ء ))است به زبان حضرتش بر مردم عرض گشت و پس از آن جناب ،جانشينان معصوم وى ،ائمه هدى عليهم الصلاة والسلام عهده دار تشريح و تبين و تفصيل معارف و احكام الهى بوده اند.

رهبران الهى ،در صف مقدم عمل :

سفراى الهى و اوصياء و خلفاء ايشان خود در مقام عمل به آنچه كه به ديگران تعليم مى داده اند در صف مقدم قرار داشته اند و بايد هم چنين بودند و گرنه چگونه مى توانستند در مقام معلم و مربى بشريت و الگوى و اسوه براى انسان ها قرار بگيرد از همين جا است كه ما شيعيان به عصمت انبياء و ائمه عليهم الصلاة والسلام و منزه بودن ساحت آنان از گناه و حيت از خطا و نسيان معتقد مى باشم و اعمال و رفتار ايشان را در عرض قول و تقريرشان حجت شرعى يعنى مبين حكم الهى مى دانيم .

به اين ترتيب رسالت دعوت رهبران الهى از دو طريق انجام شده است يكى قولى كه با تلاوت آيات الهى و بيان معارف و ابلاغ به مردم محقق مى گردد و ديگرى طريق علمى بوده است كه با اعمال و رفتار خود راه صحيح زندگى را به مردم نشان داده آنان را به حسنات و صالحات دعوت و تشويق نموده اند.

دعوت به حق ،در زمان غيبت رهبر معصوم عليه السلام :

در زمان ما،كه معتقد هستيم در اين زمان امام معصوم ارواحنا فداه در پس ‍ پرده غيبت بسر مى برد و مردم از درك بلا واسطه محضر آن حضرت محرومند علماى دين و فقهاى اسلامى كه به كتاب خدا و سنت پيغمبر و ائمه عليهم الصلاة السلام علم و آگاهى يافته اند،موظف مى باشند حقائق و معارف اسلام را تبليغ و منتشر نمايند احكام خدا را به مرحله اجرا در آورند و اعمال خود را با خواست شارع مقدس منطبق سازند در زمان ائمه معصومين عليهم السلام نيز علماء و فقهائى بوده اند كه در محضر ائمه عليهم السلام تفقه نمودند مورد تاءييد ايشان بودندو به نشر و بيان احكام و معارف مى پرداختند ولى نقش اساسى و عمده علماى دين در زمانى ديده مى شود كه به امام معصوم دسترسى نيست .

همانطور كه در مورد رهبران معصوم عليهم السلام گفته شد كه ايشان در مقام عمل در صف مقدم قرار داشتند و هم با گفتار و هم با كردار خود به حق و تقوى مى كردند ،علماى دين نيز چنين بوده اند و در صحنه عمل پيشتاز بوده به مقتضاى : ((كونوا دعاة الناس بغير السنتكم ))با اعمال و رفتار خود نيز به تبليغ دين و ترويج تقوى و فضائل پرداخته اند و جز اين نمى توانست باشد زيرا عالم اگر خود عامل نباشد نه تنها علم او منشاء اثر مثبتى نخواهد بود بلكه بعكس ،موجب ضلالت و انحراف مردم گشته با فساد او عالمى به فساد كشيده مى شود همچنانكه در آيات و روايات شريفه از علم و عالم آن همه تجليل و تمجيد شده و علماى امت تا مرحله ((ورثه انبياء ))و ((امناء رسل ))بالا برده شده اند و... همچنين ،در مقام مسووليت ومحاسبه و مكافات مسووليتى به مراتب سنگين تر از مسووليت اقشار ديگر مردم داشته ،هم نسبت به اعمال خود و هم نسبت به اعمال بد ديگران به دقت باز پرسى مى شوند تا بدانجا كه حتى بخاطر سكوت در برابر انحراف مردم مورد سوال قرار مى گيرند چنانچه در قرآن كريم علماى يهود و نصارى به خاطر سكوتشان در مقابل كجروى مردم و بازنداشتن آنان از گناه مورد سوال و سرزنش قرار نگرفته اند مانند آيه شريفه :((اولا ينهيهم الربانيون والاخبار عن قلوبهم الا ثم و اكليهم السحت لبئس ما كانوا يصنعون ))چرا ربانيان (علماى يهود و نصارى ) آنان را از سخن حرام گفتن و از حرام خوردن باز نمى دارند،همانا،بداست كار آنان :سوره مائده آيه 63.

در آيات و روايات شريفه تاكيد فراوانى در مورد عمل به مقتاضاى علم شده است و همانطور كه از عمل بدون علم و معرفت نكوهش شده است ،از علماى بدون عمل جز به بدى ياد شده و به عذاب و كيفر سخت تهديده گشته اند تقسيم علماء به (( علماى سوء))و((علماى ربانى ))و شرائط اوصاف متعددى كه براى عالمى كه مى توان به او رجوع كرد ذكر شده است حاكى از اين تاكيد و نشانه و اهميت نقشى است كه عمل شخص عالم در چه سعادت يا شقاوت شخص او و چه درسعادت يا شقاوت جامعه مسلمين دار مى باشند آنچه كه در توقيع مشهورى كه از امام زمان عليه الصلاة السلام روايت شده است آمده است و مردم را به فقيهى كه حافظ دين مخالف هواى نفس و مطيع خدا و عامل به فرامين او باشد ارجاع مى دهد نمونه اى است كه نشان دهنده سيماى عالمان عاملى است كه در اسلام ارجمندند و به عنوان مرجع مسلمين و ولى امور آنان معرفى گرديده اند.

سبب و انگيزه تاليف

با مطالعه در احوال علماء و بزرگان شيعه ،فهرستى بلند از فرزانگانى در برابر خود مى بينم كه در اعصار مختلف و در شرايط گوناگون با گفتار و قلم خود معارف دينى را بيان كرده انتشار دادند و در عين حال در ميدان عمل نيز پيشقدم و نمونه بوده اند و با اعمال و رفتار خود نيز مردم را به راه راست رهنمون گشته اند و هر يك در زمان خود سرمشقى از تقوى و فضيلت بوده اند و پيداست كه به حكم :




  • هر كه را اسرار حق آموختند
    مهر كردند و دهانش دوختند



  • مهر كردند و دهانش دوختند
    مهر كردند و دهانش دوختند



آنچه از احوال و اوصاف ايشان منقول گشته است بخشى كوچك از شخصيت الهى آنان و مكانت و منزلت رفيع آن عالمان عامل ، در مقام تقوى و عمل است و بسيارى از حالات و مقالات ايشان بر ما پوشيده مانده است .

در لابلاى كتب تراحم ورجال حكايات ، نكات وقطعات بسيارى درباره علماء وبزرگان شيعه ديده مى شود كه هر يك دلالت بر فضيلت وكمالى داردومى تواند براى همگان درسى آموزنده باشد.

از آنجا كه استقصاء وجمع آورى اين دسته مطالب و تبويب و فصل بندى آنها و نشر آن در مجموعه اى مستقل مى تواند مفيد و ثمربخش باشد، نگارنده قسمت هايى از آن حكايات و قطعات را گردآورى نموده بصورت كتاب حاضر به نام ((مردان علم در ميدان عمل ))در معرض آگاهى خوانندگان فضيلت جو قرار داده است .

/ 1080