پرسش

با سلام من مدتی قبل به اختلال اضطراب دچار شدم البته علتشم قبلا در نامه های خودم عنوان کردم؛پیش روانشناس که رفتم گفتم صدای قلبم به صورت کوبش حس میکنم ولی ضربانم همون 70 باردر دقیقه میزنه بهم داروی پروپرانول 10,آمی تریپتیلین 10 میلی,تری فلوئوپرازین 1 میلی داد گفت 2 ماه بخور؛من خوردم بعد 2 ماه 70,80 درصد بهتر شدم رفتم دکتر گفت پروپرانول 20 کنم و 3 ماه بخورم.سوالم اینکه آیا پروپرانول مصرف طولانی مدت ضرر ندارد؟وآیا این اختلال درمان شدنی است؟انجام چه کارهایی روند بهبود آن را تسریع میکند؟و تا کی با دارو مصرف کنم؟با سپاس فراوان از شما

پاسخ

باسلام
کاربر گرامی مصرف هر دارویی حتی قرص سرماخوردگی دارای عوارض خاص خود است اما وقتی متخصص دارویی برای ما تجویز می کند یعنی نفع آن بیش از ضرر آن است لذا شما باید مطابق با نظر متخصص تان دارو مصرف نمایید ضمن اینکه زمان مناسب برای قطع دارو توسط همین متخصص اعلام می شود.
ولی به طور کلی در مورد مشکلات اضطرابی، تنها استفاده از دارو توصیه نمی شود بلکه استفاده از شیوه های تنفس درست و همچنین آرامش ورزی نیز توصیه می شود. در این زمینه باید به روان شناس مراجعه کنید. من یک سری روش تنفس برای کنترل ضربان قلب به شما ارایه می هم اما مراجعه حضوری ، مسلما تاثیرات بیشتری دارد:

آه آرام بخش
آه کشیدن و یا خمیازه کشیدن نشانه این است که شما اکسیژن کافی در اختیار ندارید. اه، اندکی از تنش شما را رها می سازد و می توان با انجام ان خود را ارام سازید.
زمانی که قصد داشتید صحبت کنید و احساس کردید که نفس کم اوردید و دچار اضطراب شدید این اقدامات را انجام دهید:
- صاف بایستید
- آهی عمیق بکشید در حین اینکه هوا را به شتاب از ریه تان بیرون می فرستید صدای رهایی عمیق از تنش را بشنوید.
- بگذارید هوای تازه به طور طبیعی وارد ریه تان شود.
- این کار را هشت تا دوازده بار انجام دهید و تا وقتی که احساس می کنید بدان احتیاج دارید ادامه دهید و احساس آرمیدگی را تجربه کنید.

تنفس تجسمی
- کف اتاق روی فرش یا پتو در حالت آرام دراز بکشید.
- دستان خود را به ارامی روی ناحیه شبکه عصبی زیر معده و جلو آئورت(نقطه ای که دنده های قفسه سینه در بالای شکم از هم جدا می شوند)قرار دهید و برای چند دقیقه به آرامی و ژرف تنفس کنید.
- تجسم کنید با هر نفسی که فرو می برید انرژی وارد ریه های شما می شود و بی درنگ در ناحیه شبکه عصبی تان ذخیره می شود.
ضمنا روزی دو بار به مدت 10 تا 15 دقیقه عمل آرمیدگی را انجام دهید. این روش عبارتست از:

به پشت تكیه دهید و تا حد ممكن وضعیت راحت و آسوده ای اختیار كنید . چشمان خود را به آ ر امی ببندید . آهنگ تنفس تان را تنظیم كنید (مكث كنید ) به تنفس موزون و آهنگین خود توجه كنید . (مكث كنید ) نفس دیگری بكشید . این بار كمی عمیق تر ، حالا احساس آرامش ، آسودگی و آرمیدگی می كنید . (مكث كنید ) حالا بیشتر و بیشتر بدنتان آسوده تر و آرمیده تر می شود؛ دست راست خود را مشت كنید و به آرامی مچ خود را بفشارید . آن را محكم تر و محكم تر بفشارید و تنشی را كه ایجاد كرده اید مرور كنید. آن را فشرده نگه دارید تا در مچ، دست و ساعدتان تنش را احساس كنید.
مكثی كوتاه كنید ) حالا عضلات دستتان را رها و شل كنید ، بگذارید كه انگشتان دستتان رها و شل باشند . به مغایرت احساس تنش و احساس آرمیدگی فعلی خود توجه كنید . (مكثی كوتاه كنید ) حالا همه بدن تان به سوی آرمیدگی پیش می رود و حتی آرمیدگی بیشتر و كامل تر . (مكثی كوتاه كنید ) حالا از ناحیه آرنج هر دو دست خود را خم كنید و تنش را در عضله دو سر دستتان وارد كنید. آن ها را محكم تنیده كنید تا تقریباً بلرزند . آن ها را سفت نگه دارید و تنشی را كه ایجاد كرده اید، مرور كنید. (مكثی كوتاه بكنید) حالا به آرامی دست هایتان را از طرفین دراز كنید . دست هایتان شل می شوند و حالا احساس سنگینی و آرمیدگی در دست های تان دارید . به تنشی كه از عضلاتتان رخت بر می بندد و آرمیدگی كه بجای تنش می نشیند ، توجه كنید. حالا بگذارید این آرامش در بقیه اندامتان جریان و گسترش یابد ، حالا آرمیده تر می شوید . (
مكث) (از این به بعد ، وقتی مكث می كنید كه به نظرتان برای تحقق تنش زدایی و آرمید گی به مقداری زمان نیاز دارید .) همة توجه خود را معطوف گرد ن ، شانه ها و قسمتهای بالایی پشت تان كنید . همان طور كه به آرامی نفس می كشید ، تصور كنید كه شما تنش را از گرد ن ، شانه ها و قسمت های بالایی پشت تان رها می كنید و این قسمت ها سنگین تر و بیشتر و بیشتر آرمیده تر می شوند . وقتی شما تنش را در بازوها ، گردن ، شانه ها و قسمت بالایی پشت تان رها می كنید ، احساس می كنید موج آرمیدگی از ناحیه تنه ، قسمت های پایین تر پشت و شكم تان به سوی پایین بدنتان حركت می كند. با هر تنفس شما بیشتر و بیشتر آرمیده تر می شوید.
حالا عضلات نشیمنگاه و ران هایتان را محكم منقبض كنید . برای انقباض ران هایتان ، در حالتی كه انگشتان پاهایتان از زمین فاصله دارند، پاشنه هایتان را بر زمین فشار دهید ، تنش را نگه دارید. عضلات ران را محكم و تنیده كنید. حالا عضلات را شل و رها كنید .
حالا به تفاوت بین آرمیدگی و تنیدگی عضلات ران ها و نشیمنگاه خود توجه كنید بگذارید احساس آرامش را هر چه عمیق تر و كامل تر احساس كنید.
حالا مثل زمانی كه می خواهید روی نوك پنجه راه بروید ، انگشتان پاهایتان را روی زمین بگذارید و آن را فشار دهید. احساس می كنید عضلات پشت ساق پاهایتان محكم و تنیده تر می شو د . تنش را نگه دارید . تنش را در این گروه عضلات مرور كنید و حالا آرمیدگی.مقاومت بین تنش و احساس مطبوع آرامش و آرمیدگی عمیق تان را احساس كنید . در حالی كه شما آرمیدگی بیشتری احساس می كنید، قسمت های پایینی بدنتان سنگین تر می شود.

در ضمن انجام ورزش منظم هم به شما توصیه می شود اما در انتخاب نوع ورزش حتما با روانپزشکتان مشورت نمایید.
با تشکر از تماس شما