پرسش

با عرض سلام میخواستم بدونم آیا مصرف ال آرژنین برای افزایش قدمن تاثیردارد 19سال سن داردم و مصرف ال آرژنین چه عوارضی دارد

پاسخ

سلام
ال آرژنین بخشی از مواد مورد نیاز یدن برای رشد است که بطور طبیعی با یک رژیم غذایی معمولی تامین میگردد و نیازی به خوردن آن به صورت اضافه نیست. از آنجا که افزایش قد به عوامل بسیار مهم دیگری وابسته است خوردن این ماده تاثیری در افزایش قد نخواهد داشت

مطلب زیر به نقل از مجله دانش و ورزش خدمتتان تقدیم میشود:

معرفی آرژنین آمینواسید مشروط


ال آرژنین یک آمینواسید ضروری مشروط است. بدین معنا
که تحت شرایط خاصی در بدن این آمینواسید ضروری جلوه
می کند که از این میان می توان به دوره رشد سریع
بدن، بارداری و دوران پس از آسیب دیدگی اشاره کرد.
آرژنین در سیکل اوره توسط کبد سنتز می شود که
استخراج پسماندها حاصله از متابولیسم پروتئین را نیز
شامل می شود. آرژنین محصولی که بدین طریق پروسه شده.
با این وجود برای سایر بخش های بدن قابل دسترس نیست.
در عوض متابولیت یا همان ماحصل این متابولیسم
(تجزیه) آمینواسید به نام L-Citrullinc در جریان خون
به گردش درآمد و به کبد فرستاده می شود و آنجا
دوباره به ال ـ آرژنین برگردان می شود.
ال ـ آرژنین در بیشتر موادغذائی پروتیئنی وجود دارد
و افراد به طور معمول روزانه ۵ گرم از آن را دریافت
می کنند. تقریباً ۲۵ سال پیش بود که این مکمل بین
بدنسازها محبوبیت پیدا کرد. در یک سری از کتب و
مقالات علمی این طور نقل شده که آرژنین یک محرک قوی
آزادسازی هورمون رشد به حساب می آید.
در یک تحقیق که توسط دانشمندان ایتالیائی انجام گرفت
مشخص شد که مکمل کردن ۱۲۰۰ میلی گرم آرژنین با ال ـ
لیسین موجب افزایش ۶۰۰ درصدی ترشح هورمون رشد در ۱۴
مرد جوان شد. با این تفاسیر یک چنین نتیجه هرگز
تکرار نشد. اکثر دانشمندان مصرف آرژنین خوراکی را به
عنوان یک افزایش دهنده هورمون رشد تخفیف داده اند.
به دلیل اینکه اکثر مطالعات صورت گرفته در خصوص
افزایش ترشح هورمون رشد از طریق تزریق وریدی آرژنین
صورت گرفته است.
اخیراً نوعی از مکمل آرژنین به عنوان ارتقاءدهنده
اکسیدنیتریک بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این
میان به عنوان یک متسع کننده (گشاد کننده) رگ های
خونی عمل می کند. گشادترشدن رگ ها به تسهیل پمپ خون
عضلانی بیشتر و در عین حال انتقال اکسیژن و
موادغذائی بیشتر به داخل عضلات در حین تمرین کمک می
کند.
جذب ال ـ آرژنین در بدن چندان سرراست نمی باشد. با
این وجود یک آنزیم در کبد به نام L-arginase که موجب
تنزیل دوز بالائی از آرژنین به صورت خوراکی می شود و
همین امر گواهی بر این مدعا است که چرا نوع تزریقی
آن در آزادسازی هورمون رشد مؤثر از نوع خوراکی آن
است. مشکل دیگر که مستقیماً ربط دارد به سنتز اکسید
نیتریک. شامل حضور فرم mety lated آرژنین است که
واقعاً از سنتز اکسید نیتریک ممانعت به عمل می آورد.
بنابراین برای این که آرژنین بتواند به نحو مؤثری
سنتز اکسیدنیتریک را افزایش دهد، می بایست دوز کافی
از آرژنین به منظور عبور از سدهای ضخیم ممانعت کننده
از جذب آن دریافت گردد.
آزمایشی جدیداً صورت گرفت که هدف از آن تعیین دوز
خوراکی کافی ال ـ آرژنین به منظور سنتز اکسید نیتریک
بود. در این آزمایش از ۱۲ مرد سالم و تندرست خواسته
شد تا از فرم خالص ال ـ آرژنین برای مدت ۴ هفته
استفاده کنند. نحوه مصرف ال ـ آرژنین در این افراد
به صورت صعودی بود یعنی با ۳ گرم در روز شروع کرده و
به ۲۱،۹ و تا ۳۰ گرم در روز نیز رسیدند. دانشمندان
نه تنها سطح آرژنین را اندازه گیری کردند بلکه سطح
انسولین کراتینین و چندین عنصر دیگر را اندازه گیری
کردند. در این میان ۵ نفر از عوارض جانبی همچون
اسهال، تهوع و خون دماغ شدن در دوز مصرفی ۲۱ گرم در
روز شکایت کردند.
وقتی میزان مصرف به دوز ۳۰ میلی گرم در روز رسید دو
نفر از داوطلبان از خوردن آن امتناع کردند و ۹ نفر
دیگر که آن را مصرف کردند با اسهال مواجه شدند و
مواردی همچون سردرد، خشکی دهان نیز گزارش شد. در
دوزهای پائین هیچ نوع عوارض جانبی مشاهده نگردید.
سطح آرژنین به صورت خوراکی در بدن پس از ۶۰ دقیقه به
اوج می رسد و این شرایط به مدت ۸ ساعت باقی می ماند.
بسته به میزان آرژنین دریافتی تفاوت حاصله قابل
ملاحظه خواهد بود. برپایه یافته های به دست آمده،
نویسنده پیشنهاد می کند که بهترین دوز مصرفی به
منظور سنتز اکسید نیتریک ۹ گرم در روز است که البته
بسته به هر فرد تا فرد دیگر این میزان نیز می بایست
با دقت انتخاب شود.
یکی از راه های انجام این کار توجه به میزانی از
آرژنین است که منجر به عوارض جانبی و سپس کاهش آن تا
زمانی که این تأثیرات سوء برطرف شوند. برخلاف آزمایش
پیشین در یک آزمایش دیگر مشخص شد که آرژنین در هر
دوز آن نه در افزایش ترشح انسولین اثری دارد و نه در
تأثیر آن بر روی متابولیزه شدن گلوکز. تنها
آمینواسیدی که آرژنین باعث کاهش آن شد گلیسین
(glycine) بود. تفکر نویسنده بر این است که این
موضوع از آنجا نشأت می گیرد که آرژنین و گلیسین هر
دو پیش ماده سنتز کراتین هستند. این امکان هست که
آرژنین موجب افزایش آن شود.
(کراتین به ساخت عضلات کمک کرده و برای سیستن تنفسی
و عصبی مفید می باشد) از سوی دیگر عدم تأثیر آن بر
روی سطح کراتینین (Creatinine) که یک پسماند
متابولیک تولید شده از سنتز کراتین است که به وسیله
کلیه ها و از راه ادرار از بدن خارج می شود. به نظر
می رسد این تئوری را کم رنگ کرده است.