پرسش

با سلام
من از بچه های زیر 7 سال زیاد خوشم نمیاد
یک به خاطر دردسرشان و دیگری به خاطر نگهداریشان
مثلاً من بچه خواهرم را نمی توانم نگهداری کنم مثلاً چون من پسرم ،ببرم بیرون براش چیزی بخرم و بعضی مواقع ناگهان عصبی می شوم ولی خودم را کنترل می کنم به خاطر همین هست که وقتی ازدواج کردم چون بچه را باید از همان طفل شیر خوارگی مراقبش باشم نمی توانم و به خاطر همین می خواهم یک بچه پرورشگاهی 10 ساله بگیرم و مراقبتش کنم
به نظر شما من با این وضعیت می توانم زندگی کنم؟
با تشکر/

پاسخ

با سلام. دوست عزیز چند نکته رومد نظر داشته باشید ارتباط روحی که ما با فرزندمون برقرار می کنیم به مقدار زیادی با ارباطی که با دیگر کودکان برقرار می کنیم متفاوت است . میزا ن و گنجایش و ظرفیت روحی و روانی شما در حال حاضر با زمانی که ازدواج کنید به مقدار زیادی فرق دارد.

چون فرزند خود را از همان بدو تولد همراهی می کنید با نیاز های او اشنایید و در برخورد با او دچار سردرگمی نمی شوید . انگار که میزان درک والدین با بزرگتر شدن کودکشون بیشتر میشه .

پیش از ازدواج و بچه دار شدن لازم است تا افراد نقاط ضعف شخصیت خود را از بین ببرند . تحریک پذیری بالا و زود عصبانی شدن ممکن است حتی زندگی مشترک شما را هم به خطر بیاندازد.

راه حل این مسئله پاک کردن صورت مسئله و دریافت فرزند پرورشگاهی نیست سعی کنید ظرفیت های خود را افزایش دهید .

از اکنون نمی تونید برای ان زمان تصمیم گیری کنید بلکه باید تصمیم های هر زمان را به همان مقطع واگذار کنید . با تمرین و ممارست امکان اصلاح و تغییر هست . همین معاشرت های کوتاه مدت با کودکان تمرین خوبی است از ان فرار نکنید .