پرسش

با سلام
شبهه ای در مورد خاتمیت از قول شخصی به نام کاویان صادق زاده میلانی مطرح کرده است که محبت کنید جوابی یا جایی برای جستجوی جواب پیدا کنم
ذالک الکتاب لا ریب فیه هدی للمتقین (بقره 2)
خاتمیت حضرت محمد (ص) به معنی پایان وحی الهی به بشر یکی از باورهای اساسی مسلمین است. این ایده و باور منشاء قرآنی ندارد و با روح قرآن و تعالیم آن نیز سنخیت ندارد. قرآنمجید که کتاب آسمانی مسلمانان است خود جوابگوی ادعای خاتمیت است.
نکتهء این آیهء قرآنی نیز واضح است. این کتاب آسمانی، این هدایت کنندهء مومنان و خداترسان، با اسم اشاره به دور در قرآن ذکر شده است. اگر منظور خود قرآن بود که هذا (به معنی این) یا اسم اشاره به نزدیک باید برای آن به کار می رفت و استفاده از اسم اشاره به دور در قرآن برای اشاره به خود آن کتاب بی معنی است. اسم اشارهء ذالک اشاره به کتاب آسمانی بعدی است که مشخص می سازد که خداوند کتاب آسمانی بعدی را نیز برای هدایت بشر خواهد فرستاد.
با تشکر

پاسخ

با عرض سلام

مى‏دانیم كلمه" ذلك" در لغت عرب اسم اشاره بعید است، بنا بر این ذلِكَ الْكِتابُ مفهومش" آن كتاب" است، در حالى كه در اینجا باید از اشاره به نزدیك استفاده مى‏شد، و" هذا الكتاب" مى‏گفت چرا كه قرآن در دسترسى مردم قرار گرفته بود.

این به خاطر آن است كه گاهى از اسم اشاره بعید براى بیان عظمت چیز یا شخصى استفاده مى‏شود، یعنى آن قدر مقام آن بالا است كه گویى در نقطه دور دستى در اوج آسمانها، قرار گرفته است، در تعبیرات فارسى نیز نظیر آن را داریم فى المثل در حضور افراد بزرگ مى‏گوئیم:" اگر آن سرور اجازه دهند چنین كار را مى‏كنیم". در حالى كه باید این سرور گفته شود، این تنها براى بیان عظمت و بلندى مقام است.

در بعضى دیگر از آیات قرآن تعبیر به" تلك" شده كه آنهم اشاره بعید است مانند تِلْكَ آیاتُ الْكِتابِ الْحَكِیمِ" (لقمان آیه2)