پرسش

با سلام
لطفا درمورد استنمول آلوئل و نقش آن در دندان توضیح دهید ؟
کورتاژ لثه چه زمانی صورت می گیرد ؟
آیا ارتودنسی متحرک برای من که سنین رشد را پشت سر گذاشته ام موثر خواهد بود و عوارض جانبی ندارد ؟

پاسخ

با سلام
بافتی که روی عاج دندان را می پوشاند در قسمت تاج( قسمتی از دندان که دیده می شود ) مینا نام دارد ( Enemal ( و آن قسمتی که عاج را در قسمت ریشه می پوشاند سمان نامیده می شود . محل اتصال این دو قسمت را سمنتوانمال می گویند. بافت آلوئولی هم که بافت استخوانی دندان است که به صورت حفره حفره می باشد.
لثه سالم دارای قوای محکمی بوده و کاملاً بر روی استخوان چسبیده است. همچنین در محل تماس با دندان کاملاً صاف و دارای لبه تیز می‌باشد. رنگ لثه سالم صورتی است، ‌ولی در برخی افراد که رنگ چهره تیره دارند،‌ روی لثه آنها هم لکه‌های قهوه ای رنگ دیده می‌شود. اگر سایر علایم لثه سالم مشاهده می‌گردد و فقط رنگ آن قهوه‌ای است این لثه هم سالم می‌باشد.
وقتی پلاک میکروبی در کنار لثه باقی بماند با ترشح مواد سمی به لثه آسیب می‌رساند. هرچه پلاک مدت طولانی تری بر روی دندانها بماند،‌ مواد سمی بیشتری ترشح شده و آسیب به لثه بیشتر خواهد شد. به تدریج با رسوب مواد معدنی در پلاک، جنس پلاک سخت تر شده و به صورت لایه آهکی سختی به دندان می‌چسبد. به این لایه آهکی که به رنگ سفید، زرد یا قهوه‌ای رنگ می‌باشد جرم گویند. جرم پس از تشکیل به دلیل سطح خشن و ناصافی که دارد باعث تجمع بیشتر پلاک بر روی دندانها شده و بیماری لثه را شدید تر می‌کند.
نشانه‌های بیماری لثه
در آغاز بیماری، لثه قرمز رنگ و پرخون شده و همچنین لبه‌های تیز لثه حالت تورم پیدا کرده و برجسته می‌شود. قوام لثه نیز شل می‌گردد و در هنگام خوردن میوه‌های سفت و یا مسواک زدن خونریزی می‌کند. معمولاً در این مواقع فرد از مسواک زدن خودداریمی‌کند، ‌که این مسأله باعث شدیدتر شدن بیماری لثه می‌گردد. در این حالت به بیماری لثه، التهاب لثه یا ژنژیویت می‌گویند.وقتی بیماری ادامه پیدا کند،‌ لثه شروع به تحلیل رفتن می‌کند. منظور از تحلیل رفتن لثه،‌این است که لثه به طرف ریشهدندان کشیده می‌شود. به تدریج بیماری از لثه عبور کرده و به نواحی زیرین یعنی استخوانهای دور دندان سرایت می‌کند و باعث تحلیل رفتن استخوان نیز می‌شود. با شروع تحلیل استخوان، دندانها بتدریج لق شده تا زمانی که با کوچکترین فشاری دندان کنده می‌شود.
آماس لثه و جرم گیری
مخاط پوشاننده دهان در نواحی دندانی لثه نام دارد. لثه سالم به رنگ صورتی بوده، سفت و چسبیده به استخوان و دندان با نمایی شبیه پوست پرتقال می‌باشد. ضمناً لثه سالم فاقد تورم، قرمزی و آماس می باشد. دندانها مستقیماً به استخوان نچسبیده‌اند و توسط الیافی که پریودونتال لیگامنت نامیده می‌شود به استخوان وصل شده و نگهداشته می‌شوند. به مجموعه ساختمانی متشکل از لثه، استخوان ناحیه دندانی، الیاف نگهدارنده و سمان که سطح ریشه را پوشانیده است، بافتهای اطراف دندان (Periodontal
tissue )گفته می‌شود. وظیفه این بافتها تغذیه و نگهداری دندانها در حفره‌های استخوان فک به نحوی است که بتوانند وظیفه‌شان را انجام دهند.
به لایه مذکور که بیرنگ و چسبنده بوده و از تجمع میکروبهای دهان بر روی زمینه و لایه چسبنده ای از بزاق تشکیل می شود، پلاک میکروبی گفته می شود که حاوی مقادیری از خرده های غذایی نیز می باشد. این لایه ، با کشیدن ناخن بر دندان به زیر ناخن جمع شده و به راحتی با مسواک زدن پاک می شود ولی با شستشوی فقط با آب و یا دهانشویه های معمولی پاک نمی گردند. لذا بایستی برای پاک کردن آن از وسایلی چون مسواک و خمیر دندان و نخ دندان استفاده کرد.
اگر پلاک میکروبی هر روز و یا در مراحل اولیه از سطح دندان تمیز نشود، املاح موجود در بزاق و مواد غذایی برآن رسوب نموده و منجر به ایجاد جرم دندان که سخت می باشد، میگردد. جرم با مسواک زدن پاک نشده و با عمل جرم گیری توسط دندانپزشک برداشته می شود.
مسواک کردن مرتب و به روش صحیح،‌ همانگونه که باعث سلامت دندانها می‌شود، ‌سلامت لثه‌ها را نیز تأمین می‌کند. برخلاف تصور برخی از مردم که با شروع بیماری لثه و خونریزی از آن در هنگام مسواک کردن، ‌استفاده از مسواک را ترک می‌کنند، ‌باید گفت در این هنگام مسواک کردن را بایستی با دقت و توجه بیشتری انجام داد. حتی لازم است تعداد دفعات مسواک کردن را بیشتر کرد. معمولا در خیلی ار موارد مسواک کردن صحیح باعث بهبود بیماری لثه می‌شود همینطور استفاده از نخ دندان در سلامت لثه‌ها بسیار مفید است، زیرا پلاک میکروبی در نواحی بین دندانی تجمع بیشتری دارد و برداشتن آنها توسط نخ دندان، ‌به سالم ماندن لثه‌ها کمک می‌کند. استفاده از دهان شویه آب نمک ( نصف قاشق چایخوری نمک در یک لیوان آب جوشیده سرد شده ) همراه با ماساژ لثه‌ها نیز مؤثر می‌باشد، اگر بر روی دندانها جرم تشکیل شده باشد، لازم است حتماً دندانها جرم گیری شوند. برخی از مردم جرم گیری را برای مینای دندان مضر می‌دانند، ولی برخلاف تصور آنها، ‌جرم گیری نه تنها برای دندان ضرری ندارد، بلکه با برداشتن مواد خشن و پلک میکروبی از سطح دندان، به سلامت لثه‌ها نیز کمک می‌کند.
چه از نظر کیفی و چه از نظر کمی تغذیه و عادتهای غذایی نیز تأثیر زیادی در سلامت لثه‌ها دارد. مصرف میوه‌های حاوی ویتامین ث و یا فراورده‌های دارویی آن با تجویز پزشک به حد مورد نیاز در پیشگیری بیماریهای لثه مؤثر است. مصرف میوه‌هایی مثل سیب ، به و هویج که هنگام خوردن سبب ماساژ لثه و تمیز شدن سطوح بین دندانها می‌شود نیز کمک بسزایی در پیشگیری از بیماریهای لثه و حتی پوسیدگی دندانها می‌کند.
اغلب بیمارانی که از بوی بد دهان خود شکایت دارند، مبتلا به بیماری لثه هستند. این گروه بجای استفاده از خوشبو کننده‌های دهان و آدامس و یا دهان شویه، لازم است برای رفع بوی دهان خود و یافتن علت آن به دندانپزشک مراجعه نمایند. چه بسا ممکن است چنین مشکلاتی با یک جرمگیری ساده رفع گردد و جلوی یک بیماری مزمن و خطرناک گرفته شود. در میان کسانی که از بیماریهای لثه‌ای و خونریزی ناشی از آن رنج می‌برند، گروهی بر این باورند که لثه‌هایشان ضعیف بوده، لذا همواره در پی دارویی برای تقویت لثه‌هایشان هستند. هنگامی که از این گروه درباره چگونگی رعایت بهداشت دهان سوال می‌شود، می‌بینیم که نظافت دهان خود را به روش صحیح انجام نمی‌دهند.
به نظر دندانپزشکان بهترین اقدام برای بهبود و یا به قول آنها تقویت لثه‌ها، جرمگیری و رعایت دستورات بهداشتی به طریق صحیح می‌باشد. در ضمن بیماریهای لثه در موارد نادری به علت عدم رعایت بهداشت دهان نیست، بنابراین برای بررسی و پی بردن به علت بیماری باید به متخصص بیماریهای لثه مراجعه نمود. بعنوان مثال بارز بهم ریختگیهای دندانی و به عبارتی نامنظم و ناردیف قرار گرفتن دندانها بویژه روی هم افتادن دندانها زمینه را برای ایجاد بیماریهای لثه بسیار مساعد می‌کند که در اینگونه بیماران باید پس از جرمگیری یا جراحی لثه توسط متخصص ارتودنسی اقدام به ردیف نمودن دندانها کرد تا عامل اصلی بیماری حذف گردد، در غیر این صورت مطمئناً بیماری لثه مجدداً عود خواهد نمود. بنابراین اگر بیماری لثه مبوط به جرم دندانها و محدود به بافتهای لثه باشد می توان
با انجام جرم گیری کامل بیماری لثه را درمان نمود ولی اگر بیماری لثه به نو چسبیده گسترش یابد و باعث صدمه سمنتوانمال آلوئل شود باید علاوه بر جرم گیری دندانها کور تاژ لثه مورد توجه قرار می گیرد.
براساس نوع بیماری و وسعت درگیری بافت‌های مجاور و روش‌های درمانی متفاوت است و می‌تواند شامل ١- جرم گیری، ٢- کورتاژ لثه، ٣- انواع روش‌های جراحی لثه...
دستگاه های ارتودنسی دو نوع هستند: دستگاه متحرک و دستگاه ثابت.
دستگاه متحرک
دلیل نام گذاری این سیستم این است که توسط بیمار قابل برداشتن و گذاشتن است. با وجود این، استفاده از این روش تنها زمانی موثر است که دستگاه های مربوطه، دست کم به مدت 18 ساعت و به طور پیوسته در شبانه روز در دهان قرارگیرند.
مزایای این سیستم عبارتند از :
- هزینه کمتر
- توانایی بیشتر در رعایت مراقبت های بهداشتی توسط بیمار.
معایب آن عبارتند از:
- محدودیت در استفاده تنها برای مشکلات جزیی و یا به عنوان پیشگیری.
- به دلیل توانایی بیمار در برداشتن و گذاشتن دستگاه، همکاری بیمار در استفاده از دستگاه به میزان توصیه شده در شبانه روز در نتیجه درمان تاثیر مستقیم داشته و عدم رعایت آن منجر به شکست درمان می گردد.
- به دلیل حجیم بودن، ممکن است موجب اختلال در تکلم فرد به هنگام استفاده از دستگاه گردد.

ارتودنسی متحرک در سنین پایین و با انجام قالب گیری و ساخت پلاک ارتودنسی آکریلی صورت می گیرد. بیمار به تنهایی و بدون نیاز به متخصصان ارتودنسی می تواند دستگاه را از دهان خود خارج و دوباره آن را در دهان قرار دهد. معمولا مدت درمان برای ارتودنسی متحرک به طور تقریبی از 6ماه تا یک سال است.
دستگاه ثابت
همانطور که از نامش پیداست، در این روش دستگاه ارتودنسی بر خلاف سیستم قبلی قابل در آوردن و گذاشتن توسط بیمار نیست.

مزایا:
- قابلیت و توانایی بالا، به طوری که اغلب درمان های ارتودنسی با بهترین نتیجه این سیستم قابل انجام هستند.
معایب:
- هزینه نسبتا زیاد
- دشواری در رعایت مسایل بهداشتی توسط بیمار
- احتمال بیشتر در بروز عوارض درمانی ارتودنسی مانند مشکلات لثه و تحلیل ریشه دندان.
ارتودنسی ثابت در سنین بالاتر و برای ناهنجاری های پیچیده تر به وسیله چسباندن سیم و براکت های ارتودنسی به دندان ها صورت می گیرد. مدت زمان درمان به طور تقریبی از 6ماه تا 3سال است.
البته مدت زمان درمان به نوع ناهنجاری، سن بیمار و همکاری بیمار با متخصص مربوطه بستگی خواهد داشت.
سن مناسب برای ارتودنسی
جهت انجام درمان های ارتودنسی، محدودیت سنی وجود ندارد. در هر سنی و با هر شرایطی با تشخیص متخصص، امکان درمان های ارتودنسی وجود دارد به شرط آن که سلامت لثه و دندان وجود داشته باشد.
مهم ترین سن برای انجام ارتودنسی طبق گفته متخصصان این رشته به طور حدودی هشت تا 11 سالگی است، زیرا قابلیت تغییر مکان دندان ها همزمان با رشد فک و صورت و رویش دندان های دائمی است. مسلما درمان در سنین کمتر، آسان تر و مدت زمان درمان کوتاه تر خواهد بود.