پرسش

با سلام
تقریبا یکماه بیکار شدم هر دعا و نذری بگین کردم و خوندم ولی اتفاقی نیفتاد ناامید شدم و خیلی بهم ریختم

پاسخ

با سلام و عرض تحیت.
دوست محترم!
شاید من و شما فكر می كنیم دعاهای ما دربست باید یا همانطور که ما می خواهیم مستجاب شود و یا دربست رد شود، و تصور نمی كنیم كه خدا می تواند تنها بخشی از دعایمان را به صلاح بداند و همان را مقدر كند.
مصلحت ما گاه در این است كه دعامان، با تغییراتی در حق ما مستجاب شود.
یک قاعده کلی می دهیم؛ و آن این که یکی از تعالیم جدی همه ادیان الهی این است که "الخیر فی ما وقع"، یعنی خیر انسان در همان چیزی است كه اتفاق می افتد و خداوند برایش مقدر می کند. به عبارت دیگر، هیچگاه اتفاقی كه برای ما شر باشد در تقدیر خداوند جای نمی گیرد. این مضمون از روایات بسیاری بدست می آید. عقل و اعتبار هم با آن سازگار است.
البته همانطور که گذشت، خیر و خوشبختی ما لزوما در آن چیزی که نیست که ما گمان می کنیم. گاهی خیر ما در داشتن آن است، و گاهی در نداشتن آنچه ما تصور می کنیم، و گاهی هم چیزی بینابین.
ما باید در عین دعا، به صلاح دید خدا هم راضی باشیم؛ یعنی ما دعا می كنیم واتفاقا زیاد هم دعا می كنیم ولی در همه مراحل رضا به رضایت خدا داریم، چرا که می دانیم هر چه او مقدر کند خیر است. اگر دیدمان این گونه باشد، دعایمان مستجاب بشود یا نشود، دیگر غصه ای نیست.
وظیفه ما در هر حال عمل به احکام الهی است. اگر دعای ما آنچنان که ما می خواهیم مستجاب شد، نباید گمان کنیم دیگر مقرب درگاهیم و تکلیف از ما ساقط است؛ و بر عکس، اگر مستجاب نشد، فکر کنیم از درگاهش رانده شده ایم. هر چه پیش آید خیر ما در آن است.
تنها چیزی که هست آن که ما در هر اتفاقی باید تا حد دانش و توانمان به وظیفه عمل کنیم. سختی های خدا گاه برای امتحان صبر ما است، و گاهی باعث کاهش گناهان ما می شود، و یا بلای بزرگتری را از ما دفع می کند، و یا موجب پاداش مضاعف برای ما می شود. به همین خاطر در آیات و روایات آمده است که مقربین درگاه الهی گاه سختی بیشتری می کشند؛ یعنی خداوند تقدیرشان را در سختی قرار می دهد، چرا که خیرشان را در آن می بیند.
با آرزوی توفیق.
موسسه ذکر ـ قم.
باستانی.