پرسش

سلام.<br />1.اگر در آزمایش نو بلور کردن محلول را به مدت طولانی بجوشانیم چه اشکالاتی پیش می آید؟<br />2.انواع زغال فعال و کاربرد آن در صنعت چیست؟<br />3.اگر مقدار اندکی زغال  ناخالصی ها را به خوبی هضم می کند چرا به مقادیر بیشتر استفاده نمی شود؟<br />4.در آزمایش تبلور ناخالصی ها در چه مراحلی از آزمایش از ماده اصلی جدا میشود؟<br />5.چرا محصول نهایی تبلور توسط صافی خلاء صاف می گردد نه صافی گرانشی؟<br />6.در آزمایش تبلور اگر حلال به مقدار بیشتر یا کمتراز حد لازم باشد چه اشکالاتی پیش می آید؟

پاسخ

به نام خدا و با سلام

حلال مناسب برای تبلور مجدد حلالی است كه در دمای معمولی جسم را به مقدار جزئی در خود حل كند، ولی در گرما این انحلال به آسانی صورت گیرد. در صورت جوشاندن زیاد مقدار زیادی از حلال تبخیر می شود درنتیجه محلول به صورت اشباع در آمده و درنتیجه مقداری از ماده ی مورد نظر به همران ناخالصی ها از محلول به صورت رسوب خارج می شود.
2-

زغال فعال یا رنگبر آلوتروپی از کربن است که بطور استثنایی دارای مساحت سطح بسیار بالایی می باشد. تنها یک گرم از کربن فعال مساحتی درحدود 500 مترمربع را دارا می باشد.
کربن فعال به رو طریق از منابع کربن دار قابل تهیه می باشد:
أ‌) فعال سازی مجدد فیزیکی: در این روش ماده ی اولیه ی کربن دار بوسیله ی استفاده از گازها به کربن فعال تبدیل می شود که می تواند به کمک یکی از دو روش زیر صورت گیرد:
کربونیزاسیون: در این روش ماده کربن دار در دمای بین 600 تا 900 درجه در غیاب اکسیژن و در فضای خنثی در حضور گازهای بی اثر همچون آرگون یا نیتروژن سوزانده می شود.
در روش دوم فعالسازی به کمک اکسیداسیون صورت می گیرد. ماده ی کربن دار در معرض مواد اکسیژن دار مانند اکسیژن، بخار یا کربن مونوکسید در دمای 600 تا 1200 درجه قرار می گیرد.
ب‌) فعالسازی مجدد شیمیایی
در این روش قبل از فعال سازی، مواد اولیه در معرض برخی مواد شیمیایی مانند یک اسید مانند فسفریک اسید، بازی قوی و یا نوعی نمک مانند روی کلرید قرار می گیرد. سپس ماده در دمای 450 تا 900 درجه قرار می گیرد. روش شیمیایی به لحاظ نیاز به دمای کمتر و زمان کوتاهتر برای فعالسازی ترجیح داده می شود.

کربن فعال کاربردهای فراوانی در زمینه های پزشکی، تصفیه ی آب، استخراج فلزات و فیلترسازی هوا دارد.
کربن فعال انواعی دارد ، با توجه به نوع موادخام مصرفی، کربنهای فعال دارای اندازه منفذ و شکلهای متفاوت هستند و از طرفی با توجه به اندازه منفذ و توزیع اندازه دارای کاربردهای گسترده و ویژه ای میباشند.
طبقه بندی کربن های فعال دشوار به نظر می رسد اما نوعی طبقه بندی عبارت است از:

براساس مشخصات فیزیکی آنها انجام شده است.

۱. کربن فعال پودری (دارای اندازهای کمتر از ۱۰۰ نامومتو و میانگین قطری بین ۱۵ تا ۲۵ میکرومتر)
۲. کربن فعال گرانولی (دارای اندازهای بزرگتر از کربن فعال شده پودری میباشد)
۳. کربن فعال کروی
۴. کربن تزریق شده
۵. کربن روکش شده با پلیمرها

3- چون ممکن است اجزای دیگر محلول را نیز به خود جذب نماید نباید به میزان زیاد استفاده گردد.

الف) چون در تبلور مجدد ، ماده ی مورد تبلور، کمی در حلال محلول است، استفاده از حلال زیاد سبب می شود که مقدار زیادی از ماده به صورت محلول باشد و نتواند به صورت بلور درآید. درنتیجه بازده عمل کم بوده مقداری اتلاف وجود دارد.

ب) استفاده از حلال بسیار کم سبب می شود در ابتدا مقداری از ماده به صورت محلول در نیاید و درنتیجه در تبلور مجدد شرکت نکند و خالص سازی به طور کامل صورت نگیرد.

پیروز و سربلند باشید.