تبیان، دستیار زندگی

*مرا با سوز جان، بگذار و بگذر..

اسیر و ناتون، بگذار و بگذر.....

چو شمعی سوختم،از آتش عشق.

مرا آتش به جان، بگذار و بگذر..

دلی چون لاله، بی داغ غمت نیست.

بر این دل هم نشان، بگذار و بگذر..

مرا با یک جهان اندوه و افسوس...،

تو، ای نا مهربان، بگذار و بگذر.....!

                             ..........

*پاییز در سکوت شب،آرام آرام نجوا می کند...آری پاییز.....،

"برگ ریزان"ش

را آغاز کرده است.

و این اولین صدای خش خش برگهای پاییزی.،. در زیر پای عابری تنها...

در لحظه ای از نیمه شب است...................! 

*همراه با گریه های شبانه ام..سکوت می کنم،آرام اشک میریزم و سکوت می کنم،شاید دوباره در انتظار سرد من بازگرد................!

      ............................!!!............................. 

*روی سکوی کنار پنجره، همه شب جای منه.

چند ورق کاغذ و یک دونه قلم، همیشه یار منه.

کاغذای خط خطی، از کنار در بازه پنجره....،

می پرن توی کوچه،سرحال از اینکه آزاد شدن.،

نمی دونن که اسیر دل سنگ باد شدن.......،

دیگه بیداریه شب عادتمه،همدم سکوت تنهایی من.،

تیک،تیک ساعتمه...تیک،تیک ساعتمه......

حالا من موندم و یک دونه ورق، که اونم از اسم تو سیاه می شه.،

همه چیم تو زندگی، آخرش به پای تو هدر می شه...

چشمونم فاصله رو، از پنجره دید می زنه...

دلم اسم تو رو فریاد می زنه........،

درای پنجره رو تا انتها باز می کنم......،

تو خیالم با تو پرواز می کنم........،

روی سکوی کنار پنجره همه شب جای منه....! 

نیمکت کهنه ی باغ.،.

خاطرات دورش را...

در اولین باران زمستانی.،.

از ذهن پاک کرده است...

خاطره ی شعرهایی را که هرگز نسروده بودم...

خاطره ی آوازهایی را که هرگز نخوانده بودی.......، 

                                !.......حسین پناهی.......! 

*شب در چشمان من است،...

به سیاهی چشم های من نگاه کن.!

روز در چشمان من است،...

به سفیدی چشم های من نگاه کن.،

شب و روز در چشمان من است...

به چشم های من نگاه کن.،

چشم اگر فرو بندم.،

جهان در تاریکی فرو خواهد رفت.......!

                             !.......حسین پناهی.......!