دوستت ندارم به اندازه ی اقیانوس/چون یک روز تموم میشه/دوستت ندارم به اندازه ی خورشید/چون یک روزخاموش میشه/دوستتدارم به اندازه ی رووت. . . .که هیچوقت کم نمیشه./زهره/parandeh2/

همیشه تصور کن که در دنیایی شیشه ای زندگی می کنی

پس مراقب باش به طرف کسی سنگ نیندازی

چون اول دنیای خودت می شکند.

تا که بودیم نبودیم کسی/کشت ماراغم بی همنفسی/تا که خفتیم همه بیدارشدند/تا که مردیم همگی یار شدند/قدر آن شیشه بدانید که هست/نه در آن موقع که افتادو شکست./زهره/parandeh2/

یا مهدیبا این چنین بلایی بعد از چنان عذابی راضی شدم که بینم روی تو را به خوابی صد نامه مشق کردم در شرح مهربانی نادیده از تو هرگز یک نامه را جوابی. . . . .خدا کند که بیایی./زهره/parandeh2/

گنجشک به خدا گفت لانه ی کوچکی داشتم آرامگاه خستگیم سر پناه بی کسیم بود طوفان تو آن را از من گرفت کجای دنیای تو را گرفته بودم خدا گفت ماری در راه لانه ات بود.باد را گفتم لانه ات را از بین ببرد آنگاه تو از کمین مار پر گشودی چه بسیار بلاها که از تو به واسطه ی محبتم دور کردم و تو ندانسته به دشمنیم برخاستی/زهره/parandeh2/

چه می خواهی همه چیز مال توست. راهها در برابرت باز است.نور حقیقت برای تو می درخشد. پس نایست و نپرس به راحتی پیش برو و شخصیت خود را نشان بده. با تشکر زهره/parandeh2/

هر کار درست و هر فکر شایسته به چهره ی انسان زیبایی می بخشد. با تشکر زهرهparandeh2

خیال پیشقدم و الهام بخش هر کاری است با تشکر زهرهparandeh2

دختر کنار پنجره تنها نشست و گفت ای دختر بهار حسد می برم به تو عطر و گل و ترانه و سر مستی تو را با هرچه طالبی به خدا می خرم ز تو بر شاخ نوجوان درختی شکوفه ای با ناز می گشود دو چشمان بسته را می شست کاکلی به لب آب نقره فام آن بالهای نازک زیبای خسته را خورشید خنده کردو ز امواج خنده اش بر چهر روز روشنی دلکشی دوید موجی سبک خزید و نسیمی به گوش او رازی سرود و موج به نرمی از او رمید خندید باغبان که سرانجام شد بهار دیگر شکوفه کرده درختی که کاشتیم دختر شنید و گفت چه حاصل از این بهار ای بس بهارها که بهاری نداشتیم خورشید تشنه کام درآن سوی آسمان گویی میان مجمری از خون نشسته بود می رفت روز و خیره در اندیشه ای غریب دخترکنار پنجره محزون نشسته بود. . . ./زهره/parandeh2/

در جذبه ای که حاصل زیبایی شب است رویای دور دست تو نزدیک می شود بوی تو موج می زندآنجا به روی آب چشم تو می درخشد و تاریک می شود بیچاره دل که با همه امید و اشتیاق بشکست و شد به دست تو زندان عشق من در شط خویش رفتی و رفتی از این دیار ای شاخه ی شکسته ز طوفان عشق من./زهره//parandeh2/