سوره :
يوسف
آیه شماره :
73
ریشه کلمه :
اله
فعل :
اَله
معنی :
معبود ، عبادت و پرستش کردن
«اللّه» خداوند، اسم جامع صفات خداوند است.
توضیح :
گفته شده اصل آن يا از: «اَلَهَ يَألَهُ» به معني عبادت و پرستش و يا از «اَلِهَ اَلِهاً» به معني تحيّر است. بنابراين اگر آن را به معنى تحيّر بگيريم ، يعني خدا را از آن جهت اله گويند كه عقول در درك ذات او متحيّر است و اگر به معنى عبادت بگيريم، يعني او معبود است.
اين كلمه هم به ذات خداوند اطلاق شده و هم درباره معبودهاى دروغين بکار رفته است.
سوره :
يوسف
آیه شماره :
91
ریشه کلمه :
اله
فعل :
اَله
معنی :
معبود ، عبادت و پرستش کردن
«اللّه» خداوند، اسم جامع صفات خداوند است.
توضیح :
گفته شده اصل آن يا از: «اَلَهَ يَألَهُ» به معني عبادت و پرستش و يا از «اَلِهَ اَلِهاً» به معني تحيّر است. بنابراين اگر آن را به معنى تحيّر بگيريم ، يعني خدا را از آن جهت اله گويند كه عقول در درك ذات او متحيّر است و اگر به معنى عبادت بگيريم، يعني او معبود است.
اين كلمه هم به ذات خداوند اطلاق شده و هم درباره معبودهاى دروغين بکار رفته است.
سوره :
يوسف
آیه شماره :
95
ریشه کلمه :
اله
فعل :
اَله
معنی :
معبود ، عبادت و پرستش کردن
«اللّه» خداوند، اسم جامع صفات خداوند است.
توضیح :
گفته شده اصل آن يا از: «اَلَهَ يَألَهُ» به معني عبادت و پرستش و يا از «اَلِهَ اَلِهاً» به معني تحيّر است. بنابراين اگر آن را به معنى تحيّر بگيريم ، يعني خدا را از آن جهت اله گويند كه عقول در درك ذات او متحيّر است و اگر به معنى عبادت بگيريم، يعني او معبود است.
اين كلمه هم به ذات خداوند اطلاق شده و هم درباره معبودهاى دروغين بکار رفته است.
سوره :
النحل
آیه شماره :
56
ریشه کلمه :
اله
فعل :
اَله
معنی :
معبود ، عبادت و پرستش کردن
«اللّه» خداوند، اسم جامع صفات خداوند است.
توضیح :
گفته شده اصل آن يا از: «اَلَهَ يَألَهُ» به معني عبادت و پرستش و يا از «اَلِهَ اَلِهاً» به معني تحيّر است. بنابراين اگر آن را به معنى تحيّر بگيريم ، يعني خدا را از آن جهت اله گويند كه عقول در درك ذات او متحيّر است و اگر به معنى عبادت بگيريم، يعني او معبود است.
اين كلمه هم به ذات خداوند اطلاق شده و هم درباره معبودهاى دروغين بکار رفته است.
سوره :
النحل
آیه شماره :
63
ریشه کلمه :
اله
فعل :
اَله
معنی :
معبود ، عبادت و پرستش کردن
«اللّه» خداوند، اسم جامع صفات خداوند است.
توضیح :
گفته شده اصل آن يا از: «اَلَهَ يَألَهُ» به معني عبادت و پرستش و يا از «اَلِهَ اَلِهاً» به معني تحيّر است. بنابراين اگر آن را به معنى تحيّر بگيريم ، يعني خدا را از آن جهت اله گويند كه عقول در درك ذات او متحيّر است و اگر به معنى عبادت بگيريم، يعني او معبود است.
اين كلمه هم به ذات خداوند اطلاق شده و هم درباره معبودهاى دروغين بکار رفته است.
