ابُو الشَّعثاء کِندی

«ابو الشعثاء» نام او «یزید» فرزند «زیاد بن مُهاصِر» و از قبیله «کِنده» و از «بَنی بَهدَلَه» بوده است.(1) او در بدو امر، از سپاه «ابن سعد» بود، ولی هنگامی که مشاهده کرد فرماندهان لشکر یزید شرایط امام را نپذیرفتند، حقیقت را درک کرد و به یاران امام حسین علیه السلام پیوست.(2) او تیرانداز ماهری بود، چنان که گاه در کنار امام به زانو می‎نشست و در کنار امام صد تیر پی در پی را نشانه می‎رفت و تنها پنج تیر به هدف نمی‎نشست. حضرت در حق او این گونه دعا فرمود: «اللهم سَدِّد رِمیَتَهُ واجعل ثوابَهُ الجنة؛ خدایا! پرتاب او را محکم و پا برجا و ثواب آن را بهشت قرار ده.(3)

هر تیری که او نشانه می‎رفت، این شعر را می‎خواند:

انا ابن بهدله                          فُرسان العُرجله

منم پسر بهدله؛ شجاع پیاده نظام. (4)

شهادت ابو الشعثاء

هنگامی که تیرهایش پایان یافت، از جای برخاست و گفت: می‎دانم که پنج نفر از آنها را کشته‎ام. سپس به سوی دشمن حمله‎ور شد و نُه نفر از آنها را کشت. او در حال رزم این اشعار را می‎خواند:

انا یزید و ابی مهاصر                                         اشجع من لیث بغیل خادر

یا رب انی للحسین ناصر                                   و لابن سعد تارکٌ و هاجِر 

من یزیدم و پدرم مهاصر است، از شیر غران و حیران شجاع‎ترم؛

ای پروردگارم، من یاور حسینم، ابن سعد را رها کرده‎ام.(5)

او این اشعار را می‎خواند تا این که به درجه رفیع شهادت نائل گشت. (6)

پی‎نوشت‎ها:

1. تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص 445.

2. انساب الاشراف، ج3، ص 198/ تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص446- 445.

3. تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص 445.

4. ابصارالعین، مقصد 7، ص 172.

5. تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص 445، با تفاوت در نقل/ ابصارالعین، مقصد 7، ص172.

6. مقتل الحسین مقرم، ص300/ موسوعه الکلامات الامام الحسین علیه السلام، ص451، به نقل از خوارزمی، مقتل الحسین علیه السلام، ج2، ص 19/ العوالم، ج 17، ص 273.

منبع:

یاران شیدای حسین بن علی علیهماالسلام، استاد مرتضی آقا تهرانی .