مالکِ بن عَبداللهِ بنِ سُریع

«مالک» پسر «عبدالله» فرزند «سُرَیع» برادر مادری «سیف بن الحارث» است. در واقع مالک با سیف پسرعمو نیز بوده است.(1) و هر دو از تیره همدان بوده‎اند.(2) هنگامی که این دو برادر به خدمت امام مشرف شدند، شبیب که غلام آنها بود نیز همراه آنها به اردوگاه امام آمد(3) و در روز عاشورا، این دو یار دلاور قدم پیش نهادند و در محضر امام سخت گریستند. حضرت علت گریه آنان را جویا شد و فرمود: «ای پسران برادرانم! چه چیز شما را به گریه آورده است؟ پس به خدا قسم، پس از ساعتی هر دوی شما چشمتان روشن خواهد شد.» آن دو در پاسخ گفتند: «خداوند ما را فدای شما کند، نه، به خدا قسم ما برای خود گریه نمی‎کنیم. گریه ما بدین سبب است که این گونه گرفتارها بر شما وارد می‎شود، در حالی که ما قادر به رساندن هیچ نفعی به شما نیستیم.» امام فرمود: «ای دو پسرعمو! خداوند به سبب مواسات و خیرخواهی شما بهترین پاداش اهل تقوا را به شما عنایت فرماید.»(4)

شهادت مالک بن عبدالله

امام حسین علیه السلام هر دو یار را دعا کرده بود. آنها در کنار امام به جهاد پرداختند، تا این که پس از مبارزه ای سخت به مقام شهادت نائل آمدند.(5) این دو دلاور در زیارت ناحیه مقدسه مورد درود و سلام امام واقع شده اند.(6)

پی‎نوشت‎ها:

1- «سیف بن الحارث» شهید دیگر کربلا است که بعد از «مالک بن عبدالله» به شرح حال ایشان خواهیم پرداختم.

2- انساب الاشراف، ج3، ص 198/ تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص443 .

3- تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص 443/ ابصارالعین، ص132.

4- الکامل فی التاریخ، ج2، ص 568 .

5- مقتل الحسین مقرم، ص 294/ تاریخ الامم و الملوک، ج 5، ص 443/ اعیان الشیعه، ج1، ص607/ وقعه الطف، ص 234/ بحارالانوار، ج 45، ص31.

6- اقبال الاعمال، ج3، ص 79.

منبع:

ياران شيداي حسين بن علي عليهماالسلام، استاد مرتضي آقا تهراني .