دل به دنیا مسپارید
یكى از جلوههاى بسیار بارز تقوا، دل نسپردن به این دنیاى فانى و فریبنده است. از این رو حضرت علی علیه السلام در ادامه سفارش به تقوا مىفرماید:
«و ان لا تبغیا الدنیا و ان بغتكما ولا تاسفا على شىء منها زوى عنكما»؛ به شما سفارش مىكنم كه دنیا را طلب نكنید هر چند كه دنیا به دنبال شما بیاید. و بر چیزى از این دنیاى گذرا، كه از شما كناره جسته است، افسوس مخورید. (1)
آخرت آفریدهاند.
آنگاه كه كسى مىمیرد، مردم مىگویند: - مال و ثروت از خود - چه به جا نهاد، و فرشتگان گویند: - از اعمال نیك و صالح - چه پیش فرستاد. پدر آمرزیدهها! قسمتى از اموال خویش را پیش فرستید كه به سود شما خواهد بود، و همه را در این دنیا نگذارید كه گریبانگیرتان مىشود.
آنگاه كه كسى مىمیرد، مردم مىگویند: - مال و ثروت از خود - چه به جا نهاد، و فرشتگان گویند: - از اعمال نیك و صالح - چه پیش فرستاد. پدر آمرزیدهها! قسمتى از اموال خویش را پیش فرستید كه به سود شما خواهد بود، و همه را در این دنیا نگذارید كه گریبانگیرتان مىشود.
ایهاالناس! انما الدنیا دار مجاز و الاخرة دار قرار. فخذوا من ممركم لمقركم، و لا تهتكوا استاركم عند من یعلم اسراركم. و اخرجوا من الدنیا قلوبكم من قبل ان تخرج منها ابدانكم. ففیها اختبرتم، و لغیرها خلقتم. ان المرء اذا هلك قال الناس: ما ترك؟ و قالت الملائكه: ما قدم؟ لله آباوكم! فقدموا بعضا، یكن لكم، ولا تخلفوا كلا، فیكون علیكم!(3)
آن حضرت در بیانى كاملا گویا در تفسیر زهد - كه همان دل بریدن از دنیاست - با بهرهگیرى از آیه شریفه قرآن، سخنى زیبا فرموده است كه در حقیقت توضیح و تبیین دیگرى است بر همان جمله نخست كه در وصیت خویش آورده است.
تمامى معناى زهد در این دو كلمه قرآن فراهم آمده است كه مىفرماید: «لكیلا تاسوا على ما فاتكم و لا تفرحوا بما آتاكم.» (سوره حدید، آیه 23)
تا این كه بر آنچه از دست مىدهید دریغ نورزید و به آنچه كه به دست مىآورید شادمان نگردید. آرى آن كس كه بر گذشته افسوس نخورد و بر آینده دل نبست و از آن شادمان نگشت هر دو سوى پارسایى را پاس داشته است. «الزهد كله بین كلمتین من القرآن: قال الله سبحانه: لكیلا تاسوا على مافاتكم ولا تفرحوا بما آتاكم، و من لم یاس على الماضى، و لم یفرح بالاتى، فقد اخذ الزهد بطرفیه.»(4)
پینوشتها:
1- نهج البلاغه، وصیت حضرت به امام حسن علیه السلام.2- نهج البلاغه نسخه صبحى صالح خطبه 96 .
3- نهج البلاغه نسخه فیض الاسلام، خطبه 194.
4- نهج البلاغه نسخه صبحى صالح، حكمت 439.
منبع:
کتاب آخرین دیدار، نادر فضلی .