عليرضا
رجالى تهرانى

آثار و بركات عزادارى و گريه بر سيدالشهداء
(ع)

سخنى پيرامون عزادارى و گريه بر
سيدالشهدا (ع)

«گريه»

مظهر شديدترين حالات احساسى انسان است، و علتها و انگيزه هاى مختلفى دارد كه هر يك
از آنها نشان دهنده حالتى خاص است . در روايات ، بعضى از انواع گريه تحسين شده و
از صفات پسنديده بندگان پاكدل خداوند به حساب آمده است ، و بعضى از انواع گريه
مذموم شمرده شده است .

گريه ،
از حالات و انفعالات انسانى است كه با مقدمه اى از اندوه و ناراحتى روانى به طور
طبيعى به ظهور مى رسد، و گاه ممكن است انگيزه اش هيجانات تند روانى باشد . مثل شوق
و ذوقى كه از ديدار محبوب پس از زمانى طولانى ناشى مى شود. همچنين گاهى هم گريه
كردن حاكى از عقايد مذهبى انسان است با اين توصيف، از آنجايى كه گريه عملى طبيعى و
اى بسا غير ارادى است؛ لذا نمى شود مورد امر و نهى و حسن و قبح قرار گيرد، بلكه
آنچه كه مورد حسن و قبح است، مقدمات و انگيزه هاى گريه مى باشد . چنانكه گفته اند:
«تو آنى كه در بند آنى».

در
اينجا براى اينكه بدانيم گريه بر سيدالشهدا (ع) چگونه گريه اى است و چه تأثيرات و
بركاتى مى تواند داشته باشد، بهتر آن است كه اشاره اى به انواع گريه كنيم تا بعد
از آن، نوع گريه بر آن حضرت برايمان معلوم گردد.