(لحد) به معناى انحراف است (از لحاظ لغوى). (ملحد) يعنى كسى كه از راه راست، منحرف شده است. مثلا راه تهران از فلان طرف است، اگر كسى از آن راه منحرف شد، مى گويند (التحد) يعنى منحرف شد. مردگان را به دو شكل ممكن است دفن كنند. البته در مورد مسلمانان. وگرنه مسيحيان، مرده را در تابوت دفن مى كنند. بر همائيها و بودائيها مردگان را آتش مى زنند. مسلمانان مرده را يا به شكل (ضريح) دفن مى كنند، و يا به شكل (لحد).(ضريح) عبارتست از اينكه مرده را در قبرى قرار مى دهند كه سراشيبى دارد و رويش به طرف قبله است و پس از آن، بالاى آن سنگ مى چينند، به طورى كه سنگ با بدن مرده در تماس نيست و پس از آن، براى اينكه خاك روى مرده نريزد، لاى سنگها را با گل يا گچ مى گيرند و پس از آن، روى آن را خاك مى ريزند. اين البته صرفاً براى احترام است وگرنه مرده، روحش كه در قبر نيست يا در جهنم يا در بهشت است.همچنان كه شستن مرده هم به خاطر احترام است وگرنه چه لزومى دارد كه او را با آب سدر يا آب كافور بشوئيم. پيچيدن در پارچه سفيد، و تشييع و غير آن هم، همه براى احترام است وگرنه مرده پس از چند روز، متعفن مى شود و كرم مى افتد و خلاصه از خاك هم بدتر مى شود. اينكه ضريح حضرت امام حسين (ع) و حضرت معصومه (ع) را به اين اسم مىنامند به خاطر همين است.نوع ديگر دفن كردن، دفن در لحد است، و آن بدين ترتيب است كه پس از آنكه قبر را كندند و به پائين رفتند، طرف قبله قبر را مى شكافند تا مرده را داخل آن قرار دهند در آن صورت، روى مرده به طرف قبله خواهد بود و پشت آن به طرف شكاف مى شود.بنا بر اين در جاهايى كه مرده را در (لحد) مى گذارند، مرده در زير محل گود شدن نيست و كمى آن طرفتر است. ولى در ضريح مرده مستقيما در زير محل گود كردن است. اين دو شكل دفن كردن، به اين خاطر بوده است كه در زمين هاى نرم و شل نمى توان مرده را به شكل (لحد) دفن كرد چون در موقع ساختن قبر، نمى توان طرف قبله زير زمين را شكافت چون خاكى كه بالاى آن است خواهد ريخت ولى زمينهاى سفت را مى توان به شكل لحد ساخت.پيغمبر (ص) به اين خاطر گفته اند (من المهد الى اللحد) كه در (لحد) مرده كمى دورتر مى رود. يعنى در ضريح مرده را قبل از پوشاندنش كاملاً مى توان ديد ولى در (لحد)، مرده در شكاف گذاشته مى شود و به طور كامل ديده نمى شود. سخن پيامبر، بى دليل نبوده است و منظورشان اين بوده كه تا آخرين محل، در پى علم باشيد.
لطفا منتظر باشید ...
