همچنين مى گويند (من المهد) يعنى از گهواره، پس از هزار سال، دانشمندان متوجه شدند بچه اى كه تازه متولد شده، ذهنش مانند نواريست كه تمام صداها را ضبط مى كند، يعنى ناخود آگاه در خود ثبت مى كند. اگر قرآن بخوانند، قرآن ضبط مى كند و اگر ناسزا بدهند آنرا مى گيرد. مثلا بعضى افراد هستند كه طبيعتا و ناخود آگاه، عصبانى هستند. و ممكن است خيلى متديّن و خوش قلب باشند ولى ناخود آگاه عصبانى مى شوند. يعنى در عقل ناخود آگاهشان، عصبانيت وجود دارد.عقل، دو قسمت دارد. يك قسمت از آن آگاهانه و يكى ناخودآگاه است. مانند زير زمين و زمين همكف. كودك از هنگام تولد، امورى را كه مى شنود و مى بيند، در عقل ناخود آگاهش ثبت مى شود و اين امور ثبت شده در طول زندگى، در رفتارش تأثير مى كند. مثلا از يك بقال مى پرسيم پرتقال، كيلويى چقدر است؟ مى گويد مثلاً ده تومان، به او مى گوئيم نه تومان از تو مى خريم. با عصبانيت مى گويد: برو.در صورتى كه از يكى ديگر كه مى گويد پرتقال كيلويى ده تومان است مى پرسيم:سه تومان نمى شود؟ با خنده مى گويد مثلاً صرف نمى كند. فرق اينجا ظاهر مى شود. همين طور طلبه، كسبه و غيره در ذهن ناخودآگاهشان، ممكن است عصبانى يا خوش اخلاق باشند. در كتاب حليه المتقين خيلى از اين صحبتها در ضمن روايات آمده است، كه مثلا يك بچه كوچك را كه امروز به دنيا آمده مى توان تعليم داد. علامه حلى پدرش، خودش، پسرش، همسرش و دخترش ملاّ بودند و يكى از ملاّهاى عجيب، همين شخص است.اين شخص را مى گويند موقعى كه پدرش درس مى گفت، سفارش كرده بود كه بچه را (كه همان علامه حسن بن يوسف المطهر الحلى) با قنداقش به محل درس بياورند. بنا بر اين، علم در عقل باطن و ناخودآگاهش وارد شده بود.خلاصه اينكه علم را بايد از گهواره آموخت، چون در گذشته، كودكان را در گهواره قرار مى دادند و اين گهواره چند خاصيت داشت، يكى اينكه بچه ساكت مى شد، ديگر اينكه چون گهواره حركت مى كند، شير را به اعتدال به بچه مى رساند. و ديگر اينكه مانند ورزشى است براى بچه. خلاصه آنكه گهواره، به علل طبى ايجاد شد و بي فايده نيست.بنابراين گاهى اوقات از گهواره به يك شخص خوبى مى آموزند، در نتيجه او در طول زندگى ناآگاهانه كارهاى خوب انجام مى دهد، كرم و بخشندگى دارد، اخلاق خوب و صفات نيك در او هست.
لطفا منتظر باشید ...
