هل يستوى الّذين يعلمون والّذين لا يعلمون
نكاتى در تفسير آيه فوق: آيا دانا و غير دانا مساويند؟ در اينجا عبارت به شكل سؤال و پرسش است. چون گاهى اوقات پرسش، ازغير پرسش، رساتر و بليغ تر است. مثلا يك وقتى ممكن است كسى بگويد: دانا و غير دانا مساوى نيستند. اينجا جمله به صورت (خير) است. گاهى اوقات هم مى پرسند: آيا دانا و غير دانا مساويند؟ دراينجا اين سؤال بدين معنى است كه شخص، خودش، خبر را در ذهن خود دارد. اينجا مطرح كردن مسئله به شكل پرسش، در ايجاد حس كنجكاوى، قويتر است. به همين سبب، گاهى اوقات شخص از كسى كه كار بدى انجام داده است مى پرسد: آيا اين كار، كار خوبى است؟ مستقيما به او نمى گويد كه اين كار، كار بدى است. يا اينكه به او نمى گويد كه اينكار، خوب بود بلكه به صورت پرسش مى پرسد: (آيا اين كار، خوب نبود؟). اين روش، در شعر، نثر، آيات قرآن و احاديث، چه در عربى و چه در فارسى، فراوان به كار مى رود. مثلا در يك شعر فارسى مى گويد:
كسانى كه بد را پسنديده اند
ندانم ز نيكى چه بد ديده اند؟
ندانم ز نيكى چه بد ديده اند؟
ندانم ز نيكى چه بد ديده اند؟