بسيارى از مؤ لفان ، سفارش امام على (ع ) به خلافت فرزندش ، امام حسن (ع ) را در كتب خود آورده اند؛ (براى
اطلاع بيشتر، مى توانيد) به آنها رجوع كنيد.9. اينها علاوه بر ديگر اقوالى است كه از پيامبر (ص ) در اين باره آمده است ؛ از جمله اينكه :(شما هر دو اماميد و پيشوا مادرتان را حق شفاعت است .)همچنين اين گفته حضرت (ص ) كه فرمود:(حسن و حسين امامند و پيشوا، چه شرايط براى رسيدن به خلافت و امامت ظاهرى آنان آماده شود و چه چنين
شرايط حاصل نشود.)علاوه بر اين ، احاديث بسيارى است كه امامان را با اسامى آنان ذكر مى كند.به علاوه نصوص زيادى است كه از طريق اهل بيت و شيعيان آنها به ما رسيده است و فعلا مجال ذكر آن ها نيست
.10. آن گاه كه اميرالمؤ منين (ع ) رحلت كرد، مردم نزد امام حسن (ع ) آمدند و عرضه داشتند:(تو خليفه و جانشين پدرت و وصى او هستى .)11. مسعودى گويد:(گروهى از مردم گفته اند: على (رض ) به دو فرزندش حسن و حسين وصيت كرد كه هر دو در آيه تطهير شريك وى
بودند و اين گفتار بسيارى از كسانى است كه قائل به تعيين و نصب امام بوده اند.)12. على (ع ) فرمود:انت يا حسن وصيى ، والقائم بالاءمر بعدى ؛اى حسن ! تو وصى و خليفه پس از من هستى .در نص ديگرى آمده :يابنىّ، اءنت ولى الامر و ولى الدّم ؛اى پسرم ! تو صاحب امر امامت و صاحبان خون هستى .در نص ديگرى فرمود:الحسن و الحسين فى عترتى ، واوصيائى ، و خلفائى ؛حسن و حسين از خاندان و اوصيا و جانشينان من هستند.
13. شيعيان اتفاق نظر دارند كه (على بر امامت پسرش حسن تصريح كرده است .)همچنين ديگر اخبار و احاديثى كه در اين جا مجال تتبع و استقصاى آن نيست . در آغاز اين فصل ، بعضى از
رواياتى كه بر اين مطلب دلالت دارد بيان شد.همچنين ديگر اخبار و احاديثى كه در اين جا مجال تتبع و استقصاى آن نيست . در آغاز اين فصل ، بعضى از
رواياتى كه بر اين مطلب دلالت دارد بيان شد.آنچه درباره زندگانى سياسى امام حسن (ع ) در عهد رسول اكرم (ص ) بيان كرديم كافى است و در اين فرصت
كوتاه ، بيش از اين امكان پذير نيست .در فصل آينده به بررسى زندگانى سياسى آن حضرت در روزگار (شيخين
) مى پردازيم
فصل دوم : زندگانى سياسى امام حسن (ع ) در عهد شيخين
حسنين (ع ) و فدك
پيامبر عظيم الشاءن اسلام ، حضرت محمّد (ص ) از دنيا رحلت فرمود.بعد از او شد آن چه نمى بايد مى شد.ابوبكر به ناحق بر مسند خلافت تكيه زد على (ع ) كه سبحان او را شايسته و لايق خلافت رسول خدا(ص ) و امامت امت اسلامى قرار داده بود - خانه نشين شد. ميراث حضرت زهرا دخت گرامى پيامبر (ص ) خود در زمان حياتش به
تملك دخترش در آورده بود و از جمله (فدك ) توسط غاصبان خلافت مصادره شد.بين فاطمه (ع ) و ابوبكر
مشاجراتى در گرفت . ابوبكر از حضرت خواست كه در اثبات مدعاى خويش شاهد بياورد! حضرتش ، امير المومنين
(ع )، حسنين (ع ) و ام ايمن را گواه گرفت ، اما همان طور كه معروف است ، ابوبكر شهود فاطمه را رد كرد و
حقش را به وى باز نگرداند.