سیماى سوره ى شُعراء
این سوره دویست وبیست وهفت آیه دارد كه در مكّه نازل شده و بعد از سوره ى بقره، داراى بیشترین آیات است. این سوره به خاطر ستایش از شاعران مؤمن و مذمّتِ شاعران بیهوده گوى، كه در چهار آیه ى آخر آن آمده، شُعراء نامیده شده و نام دیگر آن طسم است.
سرگذشت پیامبرانى همچون حضرت موسى، ابراهیم، نوح، لوط، صالح، هود و شعیب علیهم السلام، و برخوردهاى لجوجانه ى مردم با آنان در این سوره آمده است و در پایان هر داستان مىفرماید: اِنّ فى ذلك لایة و ما كان اكثرهم مؤمنین و اِنّ ربّك لهو العزیز الحكیم لذا این آیه هشت بار تكرار شده تا مایه ى دلدارى پیامبر اسلام باشد و به او بگوید از لجاجت مردم مكّه دلهره نداشته باش، زیرا همه ى انبیا گرفتار چنین مردمى بوده اند.
آرى تاریخ، بهترین وسیله براى تقویت روحیّه مؤمنین، بالا رفتن بصیرت و صعه ى صدر و آینده نگرى در برابر تهدید دشمنان است. لذا رهبران جامعه باید از تاریخ جامعه آگاه باشند.