تبیان، دستیار زندگی

با سلام

موضعی که سوال بسیاری از دختران و پسران امروزی است این است که ما قبل از ازدواج با فلان شخص دوست بودیم و رابطه داشتیم آیا باید این موضوع را به طرف مقابل مطرح کنیم یا خیر؟

نظرات روان شناسان در این زمینه مختلف است. عده ای از روانشناسان معتقد هستند که باید در یک محیط صمیمی باید گفته شود. عده ای دیگر از جمله برنامه گلبرگ حاج آقا دهنوی میگوید نباید گفته شود چون باعث یک سری مشکلات در آینده میشود . حتی من از یک حاج آقایی پرسیدم که اگر طرف قسم داد چکار کنیم ؟ گفت قسم بخور ولی تو دلت یک نیت دیگه کن.

من این تاپیک را ایجاد کردم چون سوال بسیاری از دختران و پسران است.نظر شما چیست؟ آیا به نظر شما این روابط چه روابط ساده و چه روابط گسترده تر باید گفته شود یا خیر؟

من خودم معتقد هستم که بهتره گفته نشود چون اعتماد از طرف مقابل سلب میشود و خود باعث بروز مشکلات میشود.

یک چیز دیگر اینکه به نظر من انسان در گذشته هر چی بوده است بوده ، وقتی که ازدواج کرد فقط باید به همسرش فکر کنه و رابطش همسرش باشه پس نیازی نیست گذشته را مرور کنیم.

سلام
من هم با نظر شما موافقم گذشته هر فرد برای خودشه و نباید اونو نبش قبر کرد اما:
اما همین چن وقت پیش موردی رو دیدم که وقتی نامزدش فهمید ازش دلسرد شد و مدتی این دلسردی طول کشید تادر نهایت هم نامزدیشون بهم خورد!
درچنین مواردی فرد به نداشتن صداقت متهم میشه و اعتماد هم تا حدزیادی از بین میره.
حالا واقعا باید چیکار کرد؟؟؟

شایدم کسی که اینو نمیدونه که گذشته هر فردی برای خودشه بدرد زندگی نخوره!!
اما وقتی هرکس به خودش مراجعه میکنه اگه متأهل باشه می بینه که گذشته همسرش براش اهمیت داره و اقلش اینه که کنجکاوه که بدونه و مجردها هم معمولا دز کنجکاویشون برای دونستن اینطور مسایل بالاست!
یعنی همه اینها بدرد زندگی بااون شخص مذکورنمیخورن؟!
راستی واقعا این درسته که دیگران رو قربانی یه اشتباهی که در گذشته کرده بکنیم؟؟؟

شایدم بهتره یه مدت طولانی بدون اینکه خودش متوجه باشه ما میدونیم تحت نظر داشته باشیمش که ببینیم دیگه اون خطا رو تکرار میکنه یا نه؟!
گاهی کجروی تو گذشته فقط یکیه اما گاهی یکی یکیه!
به هرحال هر چند تا هم که باشه قابل ترکه ،چون چند بار تکرار شده که ما نمی تونیم بگیم که (ببخشید) این آدم بشو نیست! به هر حال ما اراده افراد رو نفی نمی کنیم.
اما این تحت نظر گرفتن باید حتما بدون اطلاع شخص باشه چون اگه بدونه یکی همش مواظبشه براحتی میتونه نقش بازی کنه!
کسی که کار بدشو (ارتباط بی پایه) ترک نکرده باشه مسلما بعد از یه مدت لو میره.
اما کسی که ترک کرده باشه و کسی که ترک نکرده تو این مدت امتحان پس میدن.

من کسی از آشنایان را میشناسم که قبل از ازدواج دوست پسرهای زیادی داشت ولی بعد از ازدواج فقط و فقط شوهرش را میخواهد و اصلا" تغییر کرده است. حال اگر میامد میگفت من قبلا" دوست پسر داشتم آیا الان زندگی شیرینی میداشتند؟
مسلما" فکر طرف درگیر میشه که نکنه الان بهم خیانت کنه و با کسی دوست بشه. پس بهتره که زندگی جدیدی را آغاز کرد و آرام زندگی کرد

ُسلام

ممنونم به خاطر ایجاد بحث.

به نظر من اگر شخصی از گذشته ی خودش پشیمونه و قصد داره رابطه ای جدید با همسر آیندش داشته باشه، نباید از گذشتش چیزی بگه. چرا که نه تنها هیچ فایده ای برای کم کردن عذاب وجدانش نداره، بلکه جریحه دار شده و رابطه ی جدیدش رو هم بهم میزنه.

اما تو این ما بین، افردای هستند که روابطی رو داشتند مثل چت کردن و یا ارتباطات عامیانه ی پسر و دختر، و البته قصد هم دارند که بعد از ازدواج چنین روابطی ادامه دار باشه حالا کمتر بشه یا نشه...اما باید گفت! چون اون موقع وقتی همسر شما شاهد چنین ارتباطی بشه، قطعا از اینکه رو راست نبودید ناراحت خواهد شد. و عواقب خاص خودش رو داره...که حق هم دارن.

بنابراین این جور روابط رو میشه به همین دو دسته تقسیم کرد: یا پشیمونیم و در واقع توبه کردیم! یا به نظر خودمون اونقدر ها هم بد  نیست یا اگه هست نمیتونیم کنارش بذاریم، این موقع هست که حتما باید گفته بشه و خدای نکرده مشکلات بعدی رو موجب نشه.

با تشکر 

سلام

بله دقیقا ...مهم حال آدمهاست...بخصوص اینکه ما ایرانی ها به این مسائل حساسیت بیشتری داریم....مثلا همون دختر اگه واقعیت رو میگفت تو طول زندگی هر وقت به شوهرش ابراز علاقه میکرد شوهرش تو دلش میگفت الکی هست و اینا .....میدونم این دوست پسرش هنوز از یادش نرفته و ....

فکرها درگیر میشد....چون گفتن این چیزها دردی رو دوا نمیکنه....مثلا ایدز نیست که بگیم اگه نگه ممکنه منم مبتلا شم

اگر کسی تصمیم گرفت اینجور روابط رو کنار بزاره و ازدواج که کرده دیگه همه رواز یاد ببره و فقط عاشق همسرش باشه گفتن گذشته فقط بدبینی ایجاد میکنه

با سلام
دقیقا" همینطور است اگر به نظرم مریضی و چیزی هستش خوب حق طرف مقابل هستش که از این موضوع مطلع بشود . حال خودش انتخاب میکند که آیا میتواند با یک آدم مریض زندگی کند یا خیر؟
یکی از اقوام ما با اینکه صورتش سوختگی داشت ولی دختر خانم مورد نظر او را پسندیده بود و با هم ازدواج کردند الان 8 سال است که با هم هستند و خوب وخوش.
مریضی و یا چیزهای دیگری که حق دانستنش برای طرف مقابل است باید گفته شود ولی این موضوع که من فلان رابطه را داشتم و ... زندگی خراب کن است.
چون برای مرد و زن فکر کنم داشتن مریضی قابل تحمل تر است تا اینکه بدانند که قبل ازدواج با جنس مخالف خود دوست بوده اند و رابطه داشته اند.