İMAM HÜSEYİN (A.S)
Adı: Hüseyin (a.s).
Meşhur lakapları: Seyyid’üş-Şüheda, Sarullah.
Künyesi: Ebu Abdullah.
Baba ve ana adı: Ali (a.s), Fatıma (a.s).
Doğum yeri ve yılı: Hicretin dördüncü yılı, Şaban ayının üçünde Medine’de doğdu.
İmamet dönemi: On bir yıl (50-61).
Dönemindeki gasıp halifeler: Muaviye ve Yezit (Lanetullahi aleyhima).
Şahadet yeri ve tarihi: Hicretin 61. yılı, Muharrem ayının 10. günü 57 yaşında iken Kerbele’da şahadete erişti.
Mezar-ı şerifi: Kerbela’da.
İmam Hüseyin (a.s)’ın hayatı dört döneme taksim edilebilir:
1) Peygamber-i Ekrem (s.a.a) ile geçirdiği dönem (6 yıl).
2) Babası ve kardeşi İmam hasan (a.s) ile geçirdiği dönem (40 yıl).
3) İmamet dönemi (11 yıl).
4) İmam Hüseyin (a.s)’ın, tarihin en önemli olayı olan Yezid’e karşı kıyam ve hareketi.
İmam Hüseyin (a.s) Kerbela’ya vardığında şöyle buyurdular:
“İniniz, Allah’a andolsun ki, burası bizim süvarilerin yatağıdır. Allah’a andolsun burada kanlarımız dökülecek, burada haremime saygısızlık yapılacak, burada erkeklerimiz öldürülecek, burada çocuklarımız kurban olunacak, burada kabirlerimiz ziyaret edilecek. Ceddim Resulullah (s.a.a), bu toprağı bana vaat etmiştir, O’nun vaadi mutlaka yerini bulacaktır.”[1]
İmam Hüseyin (a.s) Kerbela’ya yetiştiğinde oturup kılıcını ıslah ederken şu şiiri de terennüm ediyordu:
Öf olsun vefasızlığına ey dünya,
Geçici dostluğundan kime ne fayda.
Nice sabah ve akşamların vardı,
Dostlar güruhunu kana boyadı.
Ne düşmanlığın kimseye aşikar,
Ne de felek, can almaya doyar.
Bu yolun yolcusu, her yaşayan,
Göç vakti gelmiş, vaat edilen an.
Öylesine yakın ki, kararım yok,
Artık Rabden gayrı sığınak yok.
Ravi şöyle diyor:
Hz. Zeynep (a.s), İmam (a.s)’ın bu şiirini işitince; “Kardeşim, bu şiiri ölümüne yakin eden kimse söyler” dedi.
Hazret şöyle buyurdu: “Evet, bacı.”
Hz. Zeynep (a.s): “Ah! Bu ne musibettir ki, Hüseyin (a.s) kendi ölümünü bana haber veriyor!” diye feryat edince, İmam (a.s) şöyle buyurdu:
“Ey Ümmü Gülsüm!, Ey Zeynep!, Ey Fatıma!, Ey Rubab! Beni dinleyin. Ben öldüğümde yakanızı yırtmayın, yüzünüzü tırmalamayın ve saçma sapan sözleri ağzınıza almayın.”[2]
İmam Hüseyin (a.s) şahadet gecesinde ashabına şöyle buyurdular: “Ben yarın öldürüleceğim ve sizin hepiniz de benimle öldürüleceksiniz; sizden bir kişi bile baki kalmayacaktır.”
Ashap arzettiler: “Allah’a şükürler olsun ki, bizi senin yardımına koşmakla şereflendirdi.”
İmam (a.s), o zaman Kasım b. Hasan ve oğlu Abdullah’ın şahadetlerinden ve çukurda yakılacak ateşten ve birçok olaylardan haber verdi. İmam Seccad (a.s)’ın şahadeti hakkında sorduklarında şöyle buyurdu: “Allah benim neslimi dünyadan kesmez; O’na dokunamayacaklar. O, sekiz İmamın babasıdır.”[3]
“İmam Hüseyin (a.s) Aşura günü -ki Cumartesi günü idi- buyurdular:
“Ashabımdan, düşman hamlesine maruz kalan hiç kimse sağ kalmayacak ve benim başımı Yezid’e götürecekler.”[4]
[1] - Maktel-i Ebu Mihnef-i Ezdî, s. 83
[2] - Luhufu Seyyid b. Tavus, s. 81
[3] - İsbat’ul-Hudat, c. 5, s. 204
[4] - İsbat’ul-Hudat, c. 5, s. 205
İLAHİ NUR
İmam Hüseyin (as) ve Fakir
Kerbelada İmam Hüseyin (as)
AŞKIN MÂCERÂSI
İmam Hüseyinin (a.s) Şahadeti ve Ricati
