تاریخچه مختصر پیدایش ورزش فوتبال

1- تاریخچه مختصر پیدایش فوتبال

فوتبال سرگذشت جالبی دارد، چرا که تعداد بسیاری از تاریخ نویسان و مؤلفین ( بخصوص غربی ها) سعی کرده اند تا ثابت کنند فوبتال چه به طریق ابتدایی و اولیه، چه از نظر داشتن فوتبال دارای قوانین و رعایت اصول بازی، از کشور آنها آغاز شده و سپس به کشورهای دیگر رخنه کرده و رواج یافته است.

از آن جمله اند کشورهای فرانسه و ایتالیا که خود را " پدر فوتبال" دانسته و مقابل ایندو، کشور انگلستان است که به جهت تدوین قوانین و ثبت بازیها در قرن هجدهم، خود را والاتر و برتر از دیگران می داند.

بطور کلی نام اولیه بازی فوتبال" سوله" و یا" جیکودل کالسیو" بوده است. اما فوتبالی که بطور کاملاً صحیح با قوانین مدون آغاز گردید، از انگلستان سرچشمه گرفته است. اگر تاریخ ثبت سازمان فوتبال انگلستان را مطالعه کنیم سال 1863 را نشان می دهد. همچنین بعد از 25 سال یعنی در تاریخ 1888 فوتبال حرفه ای انگلستان فعالیت خود را آغاز کرد. این سوابق نشان دهنده وجود فوتبال مدرن در انگلستان قبل از سایر کشورهای اروپایی بحساب می آید.جالب است بدانیم بنا بنوشته " ب.ژیله" مولف" تاریخ ورزش جهان" پیدایش ورزش موازی با تاریخ تمدن بشر می باشد. بهمین دلیل جای تعجب نخواهد بود اگر گفته شود بازیهای اولیه در خاور دور بوجود آمده و بر اثر چنگهای بزرگ مانند جنگهای اسکندرمقدونی، این ورزش از خاور دور به خاور میانه منتقل شده وسپس جنگ ژولیوس سزار تمدن " گالو رومن" را به سرزمین " گل"( فرانسه فعلی) برده و با تشکیل بازیهای ورزشی که تجربه آن منجر به ریشه فوتبال فعلی گردید، نام بازی به " هارپاستوم" و بعدها به " سوله" یا " چوله" تغییر یافته و در سرزمین های مختلف باتلفظ های گوناگون بیان گردیده است.

مراحل تکامل بازیهای فوتبال

برای آنکه شمایی از پیدایش و تکامل ورزش فوتبال داشته باشیم، تاریخ بسیاری را باید ورق زد. مستندترین نوشته در این زمینه از " کنفسیون" حکیم و فیلسوف معروف چین بوده است. در کتابی که از این معلم اخلاق باقی مانده از ورزش مخصوصی بنام" کونگ فوو" که در آن از سر و پا استفاده می شده نام برده شده است. از سوی دیگر در چین و در دوران امپراتوری " چانگ تی" ( 32 قبل از میلاد) یک نوع بخصوص فوتبال بازی می شد که بنام " تسو چو" معروف بود و بوسیله توپ چرمی ، وبا پا انجام می شده است. این بازی بقدری جالب و دوست داشتنی بوده است که شعرا و تاریخ نویسان آن عصر، نام فوتبالیست های بزرگ را در اشعار و حماسه های خود آورده و از آنان به عنوان قهرمانان ملی یاد کرده اند. در کشور ژاپن، و در همان عصر ورزش دیگری شبیه فوتبال برگزار می شده که بسیار مقدس و مورد احترام مردم بوده است.

ب- روم : بازی هارپاستوم

در بازی هارپاستوم ابعاد زمین در مقایسه با بازی سوله کوچک تر بود ولی هدف هر بازی بردن توپ بانتهای خط طولی زمین قرار داشته است.

در ایتالیا از بازی هارپاستوم بازی دیگری بوجود آمد که بنام " جیکودل کالسیو" معروف شد و مورد توجه قرار گرفت تا جایی که در این بازی اشخاص سرشناس( اعیان و اشراف و حتی روحانیون کلیسا) نیز شرکت می کردند که ازجمله آنها می توان از " پاپ کلمنت" هفتم، " لئون" دهم و" اوربین" هفتم نام برد که در زمان خود قهرمانان فوتبال " فلورنتیسم " بودند.

ج- فرانسه( بریتانی و نورماندی)

د- انگلستان

در تاریخ 13 آوریل 1314 میلادی " ادوارد دوم" پادشاه انگلستان اعلامیه زیر را صادر و برگزاری فوتبال را منع کرد. متن اعلامیه چنین بود:

" چون سر و صدا و صدمات زیادی به علت خشونت مثل تنه زدن و هل دادن برای گرفتن توپ های بزرگ بوجود آمده از طرف شاه فرمان صادر شد که خداوند این خشونت را منع کرده است و مجازات آن با زندان همراه خواهد بود. این ورزش، در آینده فقط می تواند در شهر انجام گیرد."

یکبار دیگر در تاریخ 12 ژوئن1349 میلادی دستور داده شد که روزهای اعیاد ورزش تیرو کمال و پرتاب نیزه به جای بازی احمقانه فوتبال، انجام شود. ولی سرانجام به سال 1823 بود که بالاخره فوتبال به صورت ورزش رسمی و امروزی درآمد و به این ترتیب فوتبال خود را از بازی را گبی بالاتر کشید.

در مورد جدا شدن فوتبال از راگبی اتفاق جالبی رخ داد. بدین معنی که بازیکنی بنام" ویلیام الیس" توپی را که در دستش قرار داشت به جلو برده و توپ را در داخل دروازه پرتاب کرد. این عمل باعث صرو صدای فراوانی شد و بدنبال آن " الیس" شروع به تدوین مقررات فوتبال و  راگبی را از یکدیگر جدا ساخت.

بعد از جدا شدن دو ورزش، فوتبال بامقررات مستقل در انگلستان به سرعت پیشرفت نمود و سازمان فوتبال انگلیس در سال 1863 تاسیس شد. با توسعه فوتبال در آن کشور فوتبال توسط ملوانان، سربازان، تجار، مهندسین، و حتی توسط کشیشان انگلیسی به خارج از انگلستان برده شد و مورد توجه مردم قرار گرفت.

بعد از انگلستان، دانمارک دومین کشوری بود که در اروپا دارای سازمان ملی فوتبال شد.

تاسیس اولین باشگاه ورزشی در اروپا

تاسیس اولین باشگاه ورزشی در آمریکا جنوبی

اولین مسابقه بین المللی فوتبال

اولین کشور آسیایی دارای فوتبال

با اینکه ورزش در سطح وسیع و علمی، در بعضی از قاره های جهان شناسایی بین المللی نداشته است ولی فوتبال بر اثرعلاقه مردم بیش از صد سال است که جای خود را در اکثر کشورها باز کرده است

سازمان های ملی فوتبال در کشورها

در قاره آفریقا، اولین سازمان ملی فوتبال در کشور آفریقای جنوبی تاسیس شد. ولی مصر جزو اولین کشورهایی بود که مسابقه بین المللی برگزار کرد. در تاریخ 1924، سه سال پس از تشکیل سازمان ملی فوتبال، مصر در بازیهای المپیک پاریس توانست مجارستان را شکست دهد.

مسابقات بین المللی فوتبال اروپا که فقط میان انگلستان و اسکاتلند و از سال 1872 انجام می شد، در اولین سال قرن بیستم مورد استقبال سایر کشورهای اروپایی قرار گرفت . با این وجود فدراسیون بین المللی فوتبال( فیفا) در سال 1904 توسط گروهی از سرشناسان فوتبال در پاریش تشکیل و به ثبت رسید.

20 روز قبل از تشکل رسمی فیفا فرانسه اولین مسابقه بین المللی خود را انجام داد. در این دیدارها هفت کشور تیم ملی خود را به بازی ها فرستادند در حالی که دارای سازمان ملی نبودند و کشورهای اسپانیا و دانمارک از فرستادن تیم ملی خودداری کردند. فیفا رفته رفته رشد کرد تا آنکه در سال 1938 دارای 51 عضو ملی شد و در سال 1950 این تعداد به 73 عضو و در سال 1982 تعداد آن به 146 کشور رسید.

سازمان کلی فلسفه ورزشی

هر کشور بر اساس طبیعت، آب و هوا، محیط جغرافیایی و فطرت مردم آن سرزمین دارای فلسفه خاص ورزشی خود می باشد. چون نداشتن فلسفه ورزشی در هر کشور نمی تواند پایه و اساس درستی برای ورزشی آن کشور باشد.

مثلاً در اروپا فلسفه ورزشی مردم شباهت زیادی به فلسفه ورزشی رم و یونان باستان دارد. و یا کشور خودمان ایران سوابق طولانی تری نسبت به رم و یونان در ورزش دارد. بطوری که طبق مستندات تاریخی دو هزار و پانصد سال سابقه فلسفی در ورزش دارد، تا آنجا که ضرب المثل پر مغز و بیاد ماندنی گواهی می دهد: عقل سالم در بدن سالم است، فلسفه ورزشی ایرانیان بوده است.

در نوشته های " شیلر"  و " گوته"  نویسندگان بزرگ آلمان ، سه جمله ذیل را می توان در فلسفه ورزشی بسیار موثر دانست:

1- هر انسانی دوست دارد بازی کند وبازی کردن جزئی از زندگی انسان می باشد.

به عنوان مثال: کودک دوست دارد با انگشت دست خود بازی کند. شما حتی در سن کهولت علاقه مند به ورزش هستید حتی اگر از نوع سبک آن را انتخاب کنید. بنابراین بازی کردن ( ورزش) جزئی از رشد انسان است و اگر انسان ورزش نکند رشد سالم و صحیح نخواهد داشت.

2- هر کس مطابق با شعور و ذهن خود بازی خاصی را انتخاب می کند. مثلاً، بعضی ها بازی گروهی توام با خشونت را دوست دارند. پس به فوتبال، یا بسکتبال، یا هندبال، ویا راگبی روی می آورند. و بعضی ها برخورد بدنی را دوست ندارند پس به ورزش هایی چون والیبال، تنیس و یا بدمینتون و... می پردازند. و عده ای به ورزش های انفرادی مانند: دو میدانی، ژیمناستیک، شنا و وزنه برداری علاقه دارند.

3- هر کس شخصیت خود را در جریان بازی نشان می دهد. بهمین دلیل، مربیان می بایست علاوه بر شناخت روان شناسی، رفتار بازیکنان را مورد دقت و مطالعه قرار داده تا انعکاسی از شخصیت فردی بازیکن را در زندگی بدست آوردند.

مثلاً بعضی از بازیکنان در زمین تمرین و مسابقه مرتب حرف می زنند. اینگونه افراد درکلاس درس هم بی دلیل صحبت خواهند کرد. یا در بازی و مسابقه با داور، در اداره با رئیس و سرپرست نیز حالت پرخاش و اعتراض گونه دارند. بنابراین مربیان در اثر شناخت مرا حل علمی و تجربی انسانها در ورزش، می توانند اثرات بسیاری موثری در رشد زندگی آینده جوانان

و نوجوانان ترسیم نمایند.

2- سیاست های شناخته شده ورزشی در جهان

اصولاً انتخاب و سیاست ورزشی، جزئی از وظیفه هر حکومت است. سیستم حکومت ها نیزمتفاوت است و هر کدام حالت خاص سیاست خود را دنبال می کنند.

برای مثال به چند نمونه از سیاست های ورزشی که توسط حکومت ها اعمال می شود اشاره می کنیم:

1- حکومتی سیاست ورزشی خود را بر مبنای تعلیم و تربیت قرار می دهد. معنی این سیاست آن است که هر حرکت و فعالیتی در مدارس مورد توجه قرار گیرد. زیرا حکومت تشخیص داده تربیت بدنی جزئی از تربیت کلی سیاست آنهاست. بنابراین ورزش زیر نظر آموزش و پرورش قرار دارد.

2- حکومت دیگر ورزش را زیر نظر وزارت بهداری و بهزیستی اداره می کند. زیرا ورزش و تربیت بدنی را در جهت رعایت اصول بهداشت و سلامت جامعه پایه گذاری می کند.

3- حکومت سوم هدف از ورزش را نزدیکی طبقات، از غنی گرفته تا فقیر و از سیاه گرفته تا سفید، می داند و بطور کلی تشکیل جامعه بکپارچه مورد نظر است. مثلاً آنها به بازی هایی فکر می کنند که بتوانند اجتماعات ورزشی را بوجود آورند، چنین سیاست ورزشی زیر نظر وزارت کشور اداره می شود.

4- نوع دیگر حکومت، سیاست ورزشی را درجهت فراهم کردن پرستیژ بمعنی اعتبارف آبرو، و حیثیت حکومتی خود می داند. این نوع حکومت می خواهد نشان دهد دارای حکومتی بهتر از سایر حکومت ها بوده  از نظر سلامت جامعه، دارای وضع بهتری می باشد. در واقع بسیاری از حکومت ها به دنبال همین سیاست هستند. حکومت های پیرو این نظریه نیاز به سازمانی دارند که درحد آرزوهایشان گسترده باشد. البته انواع دیگری از سیاستهای ورزشی نیز ممکن است وجود داشته باشد که بر حسب نیاز جامعه ، قابل مطالعه متخصصین است.