مصرف ویتامین C در كاهش كوفتگی عضلانی ورزشكاران موثر است.
مصرف ویتامینC به عنوان یك آنتی اكسیدانت قوی ، می تواند آثار سمی مواد حاصل از پر اكسید شدن چربی غشای سلول ها را از بین برده ، از انتشار آن جلوگیری نماید و از تخریب بافت عضلانی در یك منطقه وسیع ممانعت به عمل آورد.
به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، دكتر خسرو ابراهیم ، دانشیار دانشگاه گیلان و دكتر فرهاد رحمانی نیا ، استادیار دانشگاه گیلان در پژوهشی با" بررسی تأثیر دو شیوه مصرف ویتامینC بر میزان ادامه حركتی و قدرت برونگرای عضلات تا كننده آرنج پس از كوفتگی عضلانی تاخیری "، عنوان كرده اند: یكی از پیامدهای منفی ناشی از تمرین ، كوفتگی عضلانی تأخیری است كه با محدودیت حركتی، سفتی عضلانی، درد، ورم ، ضعف و كاهش قدرت عملكردی همراه است.
دراین پژوهش آمده است: كوفتگی عضلانی تجربه ای ناخوشایند به ویژه برای افرادی است كه به تازگی به ورزش روی آورده اند ، به گونه ای كه ممكن است مانع از ادامه فعالیت جسمانی آنان گردد.
از سوی دیگر در مورد ورزشكاران حرفه ای نیز باید بپذیریم كه پدیده كوفتگی عضلانی ، نه تنها مانع شركت آنان در برنامه های تمرینی می شود، بلكه به عنوان یك عامل بازدارنده در نمایش مهارت های ورزش محسوب می شود.
براساس تحقیقات انجام شده مشخص گردیده كه در طول تمرین و در نتیجه افزایش مصرف اكسیژن میتوكندری و جریان انتقال الكترون ها، تولید رادیكال های اكسیژن افزایش می یابد كه موجب پراكسیدن شدن چربی درغشای سلول عضلات اسكلتی می شود ؛ این حالت تحت عنوان فشار اكسیداتیو نیز معرفی شده است كه با پراكسید كردن چربی، آثار مخربی بر ساخت بیولوژیكی عملكرد سلولی به جای می گذارد. از سوی دیگر شروع تخریب عضلانی، درد و سفتی متعاقب آن ، به دنبال تمرینات غیر متعارف ممكن است نتیجه اثر رادیكال های آزاد باشد. در واقع انقباضات برونگرا ، یك نوع تمرین غیرمتعارف عضلانی است كه به عضله آسیب می رساند.
نتایج تحقیقات نشان داده است: بعضی از بافت ها در طول انقباض ممكن است به طور موقت دچار هیپوكسی شوند. در زمان استراحت با جریان مجدد خون به طور كامل ممكن است این بافت ها برای پراكسید شدن ، مستعد شوند. از سوی دیگر ویتامینC كه یكی از آنتی اكسیدانت های قوی است می تواند در دفع رادیكال های آزاد مؤثر باشد ، از آنجا كه این ویتامین محلول در آب است از طریق ادرار دفع می شود، در نتیجه ، مصرف بیش از حد آن اثرهای جانبی برای بدن در بر نخواهد داشت . از این رو برای بدن به عنوان یك آنتی اكسیدانت مهم و بسیار مطلوب به شمار می رود. در این پژوهش به منظور بررسی تأثیر دو شیوه مصرف ویتامینC بر میزان دامنه حركتی و قدرت برونگرای عضلات تاكننده آرنج پس از كوفتگی تأخیری ،تعداد 37 نفر به ترتیب با میانگین سن، وزن و قد 02/22 ، 25/85، 58/159 در چهار گروه مورد بررسی قرار گرفتند.
بر اساس این مطالعه ، گروه اول با مصرف 100 میلی گرم ویتامین C، گروه دوم با مصرف 200 میلی گرم ویتامینC ، گروه سوم با مصرف دارونما و گروه چهارم به عنوان گروه كنترل ، شركت كردند كه مصرف ویتامینC گروه ها از یك ساعت قبل از انجام انقباضات برونگرا تا 48 ساعت پس از آن ، انجام شد و سپس به منظور ایجاد كوفتگی از آزمودنی ها خواسته شد تا 70 انقباض برونگرا را با دست غیر برتر بر روی صندلی مخصوص انجام دهند.
نتایج این بررسی نشان داد: در كلیه گروه ها ، كاهش دامنه حركتی آرنج مشاهده شد و بین تأثیر دو شیوه مصرف ویتامینC دارونما بر میزان كاهش دامنه حركتی آرنج كه در چهار نوبت ( قبل ، 1، 24 و 48 ساعت) پس از انقباض های برونگرا تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.
همچنین حداكثر قدرت برونگرا نیز در كلیه گروه ها در طول دوران كوفتگی كاهش نشان داد و نیز بین و تأثیر دو شیوه مصرف ویتامینC و دارونما بر میزان حداكثر قدرت برونگرای عضلات تاكننده آرنج در سه نوبت 1، 24 و 48 ساعت پس از انقباض برونگرا تفاوت معنی داری مشاهده نشد. محققان خاطر نشان كردند: مصرف روزانه ویتامینC به مقدار 100 و 200 میلی گرم در مدت یك ساعت قبل از انقباضات برونگرا تا 48 ساعت پس از آن، تأثیری بر كاهش كوفتگی عضلانی ندارد؛ لیكن با توجه به اینكه ویتامینC، آنتی اكسیدانت قوی با پتانسیل هیدروژن دهی 08/0+ ولت است ، كه می تواند تغییراتی در فعل و انفعالات آنتی اكسیدانت ها به وجود آورد. بنابراین ، آثار درمانی ویتامین درمقادیر مختلف بر روی فشارهای ناشی از تمرین ،باید از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گیرد.
