عضو هیات علمی انیستیتوی تحقیقات تغذیه و صنایع غذایی؛

شرایط تغذیه ورزشکاران را قبل و بعد از مسابقه تشریح کرد.

مقدار آب مصرفی بعد از مسابقات ورزشی باید زیاد، پروتئین آن کم و کربوهیدراتها و چربی آن در 24 ساعت بعد از مسابقات نرمان باشد.شیما صادقی، کارشناس ارشد تغذیه عضو هیات علمی انیستیتوی تحقیقات تغذیه و صنایع غذایی کشور در گفت و گو با خبرنگار ورزش همگانی ایسنا، به تشریح تغذیه  ورزشکاران قبل و بعد از انجام تمرینات و رقابت ورزشی پرداخت و اظهار داشت: تغذیه دریافتی بعد از مسابقات باید بر جایگزینی آب، ذخایر گلیکوژن و تعادل الکترولیت ها متمرکز شود . غذاهای غنی از کربوهیدرات برای افزایش ذخایر گلیکوژن و نگهداری توده چربی بدن مناسب است . سدیم می تواند توسط غذاهای نمکی به طور آزاد و انتخاب غذاهایی که از نظر سدیم غنی هستند، تامین شود . میوه ها و سبزی ها منابع خوبی از پتاسیم هستند و جایگزینی آب بسیار مهم است ، به ویژه اگر میزان تعریق زیاد بوده و مسابقه برای روز بعد هم ادامه داشته باشد.به گفته وی، هدف از این وعده غذایی حذف سریع ترکیبات سمی است که عامل خستگی می باشد، مخصوصاً حذف ترکیبات سمی موجود در عضلات تا ترمیم سریع بافتی را موجب شود.

این کارشناس ارشد تغذیه یادآور شد: وعده قبل از مسابقه به عنوان منبع مهمی از انرژی است، ورزشکاران باید یک رژیم غنی از کربوهیدرات و نوشیدنی در روز را برای افزایش ذخایر گلیکوژن عضلات و نگهداری وضعیت مناسب آب بدن مصرف نمایند، 3 تا 4 ساعت قبل از شروع مسابقه مصرف کربوهیدرات ها پیچیده نظیر نان، سیب زمینی، برنج، حبوبات و دانه ها توصیه می شود.

صادقی خاطر نشان کرد: قبل از تمرینات طولانی مدت هوازی کربوهیدرات اضافی به مقدار 50 تا 100 گرم یک ساعت قبل از مسابقه مفید است، اما افرادی که به کاهش قند خون حساس هستند، باید از مصرف شیرینی های غلیظ خوداری کنند، زیرا با تحریک ترشح انسولین باعث کاهش قند خون در ابتدای تمرین می شود.

وی با اشاره به این که غذاهایی که تولید گاز می کنند، نظیر کلم، پیاز، براکلی توصیه نمی شوند، افزود: مصرف آب میوه، سبزی ها نظیر پرتقال، گوجه فرنگی و یا میوه تازه نظیر سیب، هندوانه، هلو، شلیل و انگور یک ساعت قبل از مسابقه مفید است.

عضو هیات علمی انیستیتو تحقیقات تغذیه ای و صنایع غذایی کشور، در خصوص آهن و اعمال حیاتی آن در فعالیت عضلات گفت: آهن به عنوان جزیی از هموگلوبین وسیله ای برای انتقلال اکسیژن از ریه ها به بافت است، در میوگلوبین عضلات به عنوان پذیرنده اکسیژن برای نگهداری اکسیژن قابل دسترسی برای استفاده میتوکندری ها و جز حیاتی برای عمل آنزیم ها محسوب می شود، به همن دلیل کم خونی فقر آهن باعث محدودیت فعالیت های هوازی و ظرفیت کاری می شود.

صادقی تصریح کرد: تخلیه جزیی از ذخایر آهن کبد، طحال، استخوان که به صورت کاهش فریتین سرم مشخص می شود، می تواند تاثیر مشخصی بر کارآیی ورزشی حتی زمانی که کم خونی وجود ندارد، باشد. اگر چه کم خونی فقر آهن معمولاً در بین ورزشکاران دیده نمی شود، ولی سطوح پایین ذخایر آهن که با اندازه گیری سطح فریتین انجام می شود، شایع است؛ انجام غربالگری های زود هنگام برای بررسی سطح فریتین سرم توصیه می شود.

صادقی در پایان با اشاره به ورزشکارانی که در خطر کمبود ذخایر آهن هستند، یادآور شد: مردان در مراحل رشد سریع و زنان با سیکل ماهانه سنگین با خطر کمبود ذخایر آهن مواجه هستند، همچنین ورزشکارانی با رژیم محدود از کالری، دونده های ماراتن که ممکن است در آنها افزایش از دست دهی آهن سیستم گوارشی ایجاد شود و کسانی که تمرینات سنگین در هوای گرم و تعریق شدید دارند، نیز از جمله افرادی هستند که با خطر کمبود ذخایر آهن مواجه می شوند.